Einde aan goedbetaalde avonturen

Van onze verslaggever

Paul Onkenhout

EINDHOVEN

Het leidde tot de verwachte uitschakeling van PSV in de Champions League maar niet tot, en daar was het vooral de clubleiding om te doen, meer gezichtsverlies. PSV kan met enige voldoening terugkijken op de goedbetaalde avonturen op het Europese podium, met slechts één nederlaag, in Eindhoven tegen Dinamo Kiev.

Cruciaal werd vooral de remise in Barcelona waar PSV verzuimde toe te slaan. De Nederlandse kampioen revancheerde zich door Newcastle United twee maal te verslaan, maar vond zichzelf gisteravond terug op de vijfde plaats van de ranglijst van de nummers twee in de zes groepen, achter Leverkusen, Juventus, Paris St. Germain en Rosenborg.

Ook Feyenoord haalde negen punten in zes wedstrijden. Dat zegt echter meer over de sterkte van de groep waarin PSV was ingedeeld, dan over de prestaties van de Rotterdammers. De Brabantse ploeg die in Nederland hopeloos ver achterop is geraakt bij Ajax, sloot tot genoegen van de bestuurders met rechte schouders en opgeheven hoofd de Europese toer af.

Noch het verloop van de wedstrijd, noch de eindstand wekte gisteravond verwondering in Eindhoven. PSV en Barcelona kwamen de laatste twee jaar drie maal remise overeen met identieke cijfers, 2-2. Een morele winnaar leverde de vierde botsing sinds 1995 niet op.

PSV had het meeste te verliezen in het laatste groepsduel en dat was de ploeg in de eerste helft aan te zien. Wilskracht was lange tijd onvoldoende om de Spaanse defensie te verontrusten. Barcelona kon daardoor zorgeloos ten aanval trekken en het technische surplus uitbuiten.

Dat Stam ontbrak door een schorsing, speelde PSV voortdurend parten. Veelzeggend genoeg was de doelman, Waterreus, gisteren de beste speler van PSV, en de meest ongelukkige vermoedelijk. In blessuretijd werd Waterreus het veld uitgestuurd, onder daverend applaus overigens.

Opvallend was de keuze van Advocaat om de plaats van de afwezige Vampeta te gunnen aan Stinga, de Roemeense middenvelder die daardoor de ondankbare opdracht had de onvoorspelbare Rivaldo te schaduwen. De andere verdedigers, Numan, Faber en Valckx, hadden het evenmin gemakkelijk tegen hun technisch bedreven en intuïtief spelende opponenten, de Portugees Figo en twee andere zelfzuchtige Brazilianen, Anderson en Giovanni.

Gedurfd en vol goede aanvallende bedoelingen was het speelplan van PSV, maar het nadeel was dat het Barcelona in de kaart speelde. Bij balverlies balde de tegenstander prompt de vuisten en de tegenstoten waren nauwelijks te pareren.

Het openingsdoelpunt kwam op naam van Abelardo die koppend scoorde in de 32ste minuut, op aangeven van een andere verdediger, linksback Roger. Het was wonderlijk dat uitgerekend twee verdedigers de eerste treffer bewerkstelligden.

Diverse aanvallers en middenvelders aan beide zijden (Jonk, Bruggink, De Bilde, en Figo, Giovanni en Rivaldo) lieten in het eerste halfuur kansen onbenut. Twee maal raakte de bal de lat van het door Hesp verdedigde doel, na kopballen van Bruggink, die Nilis verving, en Zenden.

Niet de doeltreffende kopbal van Abelardo, maar twee tactische ingrepen gaven het duel na rust een impuls. Bovendien ging PSV in de tweede helft gepassioneerder te werk en kreeg Stinga het sein tot aanvallen. Het aantal PSV-aanvallers werd door Advocaat verhoogd tot vier. Het publiek zal er hem er dankbaar voor zijn geweest.

Advocaat deed een opportunistische zet door na rust Möller de aanval te laten versterken. Van Gaal reageerde vrijwel onmiddelijk op de komst van de stoere, maar doorgaans ongevaarlijke Deen door een extra verdediger, de spijkerharde Couto, het veld op te sturen.

De wisselingen brachten Barcelona in verlegenheid en Van Gaal moest zich dat aanrekenen. PSV scoorde twee maal in zes minuten na de komst van de Portugees die er niet in slaagde de defensie te schragen.

Jonk profiteerde als eerste, met de tweede doelpoging nadat Hesp redding had gebracht (1-1), De Bilde als tweede. De Belg scoorde op aangeven van Zenden (2-1). Een uitbraak leverde vervolgens Barcelona succes op, weer na een voorzet van Roger die ditmaal Giovanni in stelling bracht (2-2).

Vanwege de nadruk die beide ploegen op de aanval legden, het wordt al bijna een traditie, was ook het laatste halfuur zeer amusant, met tal van opwindende momenten voor de doelen. In blessuretijd werd het verhaal van de spectaculaire wedstrijd waarin de kansen zich voortdurend keerden, nogmaals verteld.

De extra tijd begon met een schot van Zenden dat door Abelardo op de lijn werd gekeerd. Het tussenspel kwam op naam van Figo die Waterreus met een boogbal in verlegenheid bracht. De doelman ontsnapte omdat de bal de lat raakte, maar werd luttele seconden wel verslagen.

Ver buiten zijn strafschopgebied bracht hij redding op een schot van de doorgebroken Rivaldo, ten koste van een rode kaart. Beter kon de toernee in 1997 van PSV in Europa nauwelijks worden geïllustreerd: de ploeg verweerde zich kranig, en soms spectaculair, maar liet zich op cruciale momenten ten val brengen.