‘Eeuwige tweede’ Anish Giri is na dertien keer eindelijk de beste in schaaktoernooi Wijk aan Zee

Bij de Nederlandse grootmeester Anish Giri (28) borrelt onderhuids altijd de scherts. Na de zwaarbevochten remise afgelopen zaterdag op het Tata Steel Schaaktoernooi tegen Jorden van Foreest (23), aangekondigd als the Dutch clash, heeft hij in het dorpshuis De Moriaan in Wijk aan Zee tegen een dubbelinterview voor de camera geen bezwaar. Maar dan is ‘Jorden voor het plaatje en ik voor het schaken’. ‘Hij is zo knap, ik kon me niet eens concentreren.’ Een dag eerder doet hij alsof hij niet weet dat wereldkampioen Magnus Carlsen in het klassement kort achter hem staat. ‘Een half punt? Echt waar?’

Zijn opmerking over de rolverdeling voor de camera was zonder twijfel niet bedoeld als compliment om Van Foreest ertoe aan te zetten alles te geven in de partij van zondag tegen de Oezbeek Nodirbek Abdoesattorov (18), dan nog de leider in het klassement. Maar op de slotdag van het toernooi pakt het wel zo uit. Van Foreest wint zijn partij en houdt het jonge talent, tot dan het toonbeeld van onverstoorbaarheid, op 8 punten. Giri klopt de Roemeen Richard Rapport en gaat de Oezbeek met een half punt voorbij.

Het Wimbledon van het schaken, zoals het prestigieuze evenement aan zee vaak wordt genoemd, staat na zijn 13de deelname en vijf tweede plaatsen eindelijk op zijn naam. Het voorkomt dat hij het stempel de Joop Zoetemelk van het schaaktoernooi krijgt; de wielrenner werd zes keer tweede in de Tour de France. ‘Dit is het beste resultaat dat ik ooit heb geboekt’, verklaart Giri na afloop. Achtvoudig winnaar Carlsen eindigt als tweede, naast Abdoesattarov.

Niemand die Giri de eindzege misgunt. In 2018 en 2021 was de zoon van een Nepalese vader en Russische moeder er akelig dichtbij geweest, toen hij in beslissende potjes snelschaak het moest afleggen, eerst tegen Carlsen en drie jaar later tegen Van Foreest. Hij had deze 85ste editie al indruk gemaakt door de Noor en de Chinees Ding Liren te verslaan, de nummers één en twee van de wereld.

Analisten schrijven het succes onder meer toe aan zijn wat avontuurlijker geworden speelstijl. Zelf doet hij wat schamper over die waarneming. ‘Ha, ja, dat hoor ik zo’n beetje elk jaar als ik in Wijk aan Zee ben: als ik goed speel, speel ik avontuurlijker. Ik heb een flexibele stijl, soms met veilige openingen, soms scherpe openingen. Maar soms wordt het remise of ik verlies en dan gaat het er niet over.’

Hij vertelt dat hij nog niet weet hoe hij het gaat vieren. Hij is niet zo van het feesten. ‘We zullen wel wat gaan eten.’ Hij kan in elk geval rekenen op enkele dampende koppen erwtensoep, vast bestanddeel van de sluitingsceremonie in Wijk aan Zee.