Eenzaam bestaan olympische paarden

Zulke incidenten komen niet zelden voor tijdens concoursen hippique en er is dan ook niemand die daar nog van schrikt. Behalve dan in Valkenswaard. Nuevo Leon dreigde na de geslaagde wegwerpactie zijn eigen gang te gaan en via een verkeerde uitgang de wijk te nemen naar veiliger oorden. Zou de viervoeter niet zijn teruggefloten door het publiek en zijn weg hebben vervolgd, dan had hij de Olympische Spelen in Sydney wel kunnen vergeten. En zijn berijder natuurlijk ook.

Hoe kon Nuevo Leon nou weten dat hij in de nacht van vrijdag op zaterdag in quarantaine was gegaan en dat hij zich aan allerlei strenge en minder strenge regels had te houden? Niemand die hem dat verteld had.

Hoe kon hij nou weten dat een paard in quarantaine zich alleen in een beperkt gebied mag ophouden en dat een stap buiten dat gebied grote gevolgen zou kunnen hebben?

De stuurloze schimmel leek wat in de war, hetgeen begrijpelijk was, want in Valkenswaard was alles anders dan normaal. Er waren paarden die mochten gaan en staan waar ze wilden en er waren er die kort werden gehouden. Die hun eigen toegangsweg naar het wedstrijdterrein hadden, hun eigen weggetje terug naar speciaal voor hen ingerichte boxen in speciaal voor hen door Tops' buurman Alfonso Romo beschikbaar gestelde stallen. Die aldaar nauwlettend in de gaten werden gehouden door pseudo-agenten en ambtenaren van de Rijkskeuringsdienst voor Vee en Vlees.

Wie die ongelukkige paarden waren die in volstrekte afzondering van hun soortgenoten hun kunstjes moesten opvoeren en die nog zeker vijftien dagen in hun isolement zullen moeten volharden? Allereerst Nuevo Leon en zijn drie soortgenoten die geacht worden voor Mexico hun beste beentjes voor te zetten tijdens de Olympische Spelen van Sydney, de vierbeners van Jos Lansink, Jeroen Dubbeldam, Albert Voorn en Jan Tops, en niet in de laatste plaats Baloubet du Rouet, het springveertje van wereldkampioen Pessoa.

Gelukkig geraakte Nuevo Leon bijtijds tot zinnen nadat hij zijn berijder verre van zich had geworpen. De schimmel keerde op zijn schreden terug en besloot geen stap buiten de piste te zetten. Anders had er ongetwijfeld wat gezwaaid.

Australië is bang, op het panische af, dat niet-Australische paarden ziektes zullen overbrengen en daarom heeft het olympisch land, dat beweert dat zijn paarden nergens last van hebben, zelfs niet van een onschuldige influenza, een quarantaine voorgeschreven. Twee weken hier, vier weken daarginds.

Sinds vrijdagnacht is het complete stallenterrein van Romo strikt verboden gebied. Alleen direct-betrokkenen mogen de stallen betreden. De paarden mogen niet van het terrein af, vreemde paarden mogen er niet op. Iedereen die het complex betreedt moet zich legitimeren en bewijzen dat zijn lichaam van alle smetten vrij is.

Ruiters en grooms moeten zich zich om de haverklap wassen en verkleden. Incidentele bezoekers worden in een hansop gehesen. En dat is nog niet alles. Ad Wagemakers, de topsportcoördinator van de hippische bond, wist gisteren te vertellen dat de controles op het vliegveld van Sydney straks niet mis zullen zijn. 'Alles en iedereen moet volstrekt schoon zijn. Als er ook maar een beetje zand in de ribbels van je schoenzolen wordt gevonden zullen de Australiërs niet schromen je schoenen te ontsmetten. En daarna zijn die schoenen niet zo mooi meer.'