Een beetje turner zit vol met bulten, weet de 17-jarige Wesley

Turner Wesley de Haas (17) droomt van de Olympische Spelen van 2024. Maar in zijn achterhoofd heeft hij meer bijzondere plannen, zoals een turnelement met zijn eigen naam. ‘Iets doen wat nog nooit is vertoond. Dan noemen ze het de De Haas. Dat klinkt wel goed eigenlijk.’

Wesley de Haas uit Hardinxveld-Giessendam werd op de leeftijd van anderhalf jaar door moeder Marjolein – vroeger zelf turnster op nationaal niveau − naar peutergym gebracht. ‘Als kind was hij een kort propje. Beresterk en heel explosief. Hij moest zijn energie kwijt.’

Wesley luisterde nooit naar klasgenoten die oordeelden dat turnen een sport voor meisjes was. Hij had Epke Zonderland op het WK gezien. Hij wist zeker dat hij ooit net zoveel salto’s wilde maken. Zijn oom, oud-trainer bij de Nederlandse bond, nam hem onder zijn hoede.

Tegenwoordig is Wesley − specialist op vloer en sprong − viervoudig Nederlands kampioen in verschillende jeugdcategorieën. Op de Europese Jeugd Olympische Spelen in het Hongaarse Györ vertegenwoordigde hij Nederland. Sinds dit seizoen is Zonderland zijn trainingsmaat.

Moeder Marjolein en vader Wouter missen haast geen wedstrijd. Altijd nemen ze een camera mee om de oefeningen te filmen. Bij thuiskomst worden de films afgespeeld op de tv. Zo kan Wesley elk element analyseren. ‘Soms voelt een oefening heel goed aan. Maar op beeld zie je pas waar het mis is gegaan.’

De films dienen nog een ander doel. Wesley heeft een eigen website met beelden van wedstrijden. Nadat vader Wouter twee jaar geleden werkloos was geraakt, stortte hij zich op de sport van zijn zoon. Hij volgde een cursus om de website van Wesley te bouwen, onder meer om sponsors te lokken. Wouter noemde zich wel de manager van Wesley, maar hij heeft sinds december een stap terug gedaan vanwege gezondheidsredenen.

De sport van Wesley kost het gezin De Haas maandelijks zo’n 600 euro. Crowdfunding is belangrijk, zeker met het Jeugd EK in augustus op komst. Een geldinzamelingsactie in 2017 leverde ruim 4.000 euro op. ‘Het heeft ons een boost gegeven. We kopen er nog steeds treinkaartjes van’, zegt Marjolein, die onderwijzeres is.

‘We hebben het zeker niet slecht’, aldus de turnmoeder. ‘Maar andere gezinnen gaan zomaar een weekendje weg. Dat doen wij minder. We ervaren dat het altijd wel goed komt. De sport geeft veel terug. Wesley leert over winst en verlies. Hij wordt er een mooi mens van.’

De sport − met voor Wesley zo’n 24 trainingsuren per week − heeft zijn sporen achtergelaten op het lichaam van Wesley. Op zijn handen zitten bulten eelt, blaren en wonden. ‘Als je aan de ringen hangt, gaat het schuren en irriteren. Alle turners hebben het.’

Moeder Marjolein verzorgt haar zoon met zalfjes en windsels. ‘Het is een secuur werkje. Het eelt mag niet gaan verdwijnen, maar de wonden mogen ook niet gaan ontsteken.’