Droom gaat

voor Schalken

Van onze verslaggever

Robèrt Misset

NEW YORK

Na zijn doorbraak op de Grand Slams met een kwartfinale op Wimbledon bereikte Sjeng Schalken gisteravond op de US Open een nieuwe mijlpaal in zijn carrière. Na een zenuwslopend gevecht met de 22-jarige Chileen Fernando González over vijf sets (6-7, 6-3, 6-3, 6-7, 7-6) mag Schalken morgen op Super Saturday aantreden in de halve finales.

Schalken is na Tom Okker, die in 1968 op de grasbanen van het oude complex in Forest Hills de finale van Ashe verloor en drie jaar later tot de laatste vier behoorde, de tweede Nederlandse tennisser in de halve finales van de US Open. De fascinerende marathonpartij in het Arthur Ashe Stadium kantelde diverse keren tot Schalken in de tiebreak van de vijfde set alsnog het winnende lot in handen kreeg gedrukt.

Het was pijnlijk om te zien hoe knullig de 25-jarige Limburger de tiebreaks van de eerste en de vierde set nog uit handen gaf. Bij een 6-5 voorsprong in de eerste reeks creërde hij op de service van González twee setpoints, die de Chileen met machtige opslagen - waaronder een ace van 206 kilometer per uur - wegwerkte.

In de tiebreak liep Schalken echter soepel uit naar een 5-1 voorsprong, toen hij na de wisseling van baanhelft tegen de dwarrelwind in het enorme stadion moest opboksen. Prompt miste Schalken elk gevoel op zijn zo natuurlijke backhand, die volgens commentator John McEnroe als boter op zijn brood hoort. Zichtbaar gespannen liet hij González uitlopen naar een setpoint op 6-5, dat de Zuid-Amerikaan met een mazzelbal via de netrand meteen verzilverde.

Toch had juist Schalken met zijn vlakke slagen profijt van de moeilijke omstandigheden. Met zijn lange achterzwaai zocht González wanhopig naar zijn timing in de strakke wind. In de tweede en de vijfde game van de tweede set liet Schalken nog breakpoints liggen, maar op 3-3 hoefde hij slechts te wachten op de fouten van González. Na een service break op love op 5-3 demarreerde de Limburger meteen naar setwinst (6-3) en een 3-0 voorsprong in de derde reeks.

Pas nadat hij zeven games op rij had ingeleverd, deed González een verwoede poging om het degelijke spel van Schalken te ontregelen. Maar hij wisselde snoeiharde forehand-winners te vaak af met wilde afzwaaiers om ook maar één van zijn vier breakpoints bij een 3-1 achterstand te incasseren. Ook het gebrek aan ervaring op dit podium brak González op, want hij speelde gisteren voor het eerst in de kwartfinales van een Grand Slam.

In zijn vaderland wordt de opvolger van de chronisch geblesseerde Marcelo Rios liefkozend el mano de piedra, Hand van Steen genoemd. Die reputatie had González zeker niet, toen hij vorig jaar nog werd veroordeeld tot het Challenger-circuit waarin hij roemloos verloor van de Nederlanders Raemon Sluiter en Martin Verkerk.

Sinds González zich in oktober 2001 verbond aan de Argentijnse coach Horacio de la Pena boekte hij een opvallende progressie. De voormalige gravelspecialist, die eind jaren tachtig nog in de toptien stond, geldt in Argentinië als een kampioenenmaker. Als een komeet is González gestegen op de wereldranglijst, van 197 in 2001 tot 28 nu, drie plaatsen lager dan Schalken.

De in Amerika opgeleide González boekte dit jaar op hardcourt zijn beste resultaten. In Miami versloeg hij Sampras en Moya. Op het Masters-toernooi in Cincinnatti Henman, Krajicek en Roddick, bepaald niet de minsten in de ATP Tour. Maar op het gravel van de Dutch Open in Amersfoort kon González na een nederlaag tegen de Spanjaard Balcells meteen zijn tas inpakken.

De superfitte Chileen mist juist het geduld voor ellenlange slagenwisselingen vanaf de baseline. González prefereert met zijn verwoestende forehands een vorm van kamikaze-tennis door onmiddellijk voor de winner te gaan, daarbij de onvermijdelijke fouten incalculerend.

Gisteravond had González geen antwoord op het subtiele en overtuigende schaaktennis van Schalken, die zichzelf onnodig overwerk bezorgde met twee dubbele fouten in de tiebreak van de vierde set. Maar de mentaal onbreekbare Limburger slikte in de vijfde set ook die teleurstelling weg. In het derde naspel gunde hij González slechts twee punten.

Na een marathon van bijna drieënhalf uur ging een droom voor Schalken in vervulling. 'Ik kan nauwelijks geloven dat ik straks met Agassi en Hewitt in de halve finales sta', stamelde Schalken. 'De wind was een hinderlijke factor. Maar nadat ik twee tie breaks had verloren, hield ik mezelf voor dat ik er toch minimaal één van de drie moest winnen. Dit is een superdag voor mij en het Nederlandse tennis.'