‘Dit team heeft potentie, zeker met de vrouwen die in het buitenland spelen’

Schuldbewust schaatst Kayleigh Hamers naar de bank, nadat ze een Poolse tegenstander tegen de boarding heeft gewerkt met bodycheck. Twee minuten tijdstraf staat er in het vrouwenijshockey op het beuken van de tegenstander. Ook aanvoerder Savine Wielenga heeft zaterdag moeite om zich in te houden. Wielenga speelt normaal gesproken in het tweede mannenteam van de Amsterdam Tigers. Bij mannen is de bodycheck wel toegestaan. ‘Dan vlieg ik er vol in’, zegt Wielenga na de met 5-1 gewonnen oefenwedstrijd tegen Polen.

Een dag eerder won Nederland ook al van Polen: 2-1. ‘Toen werden er nog veel meer straffen uitgedeeld voor bodychecks’, vertelt Wielenga, die tevreden is over de afgelopen trainingsweek en twee oefenwedstrijden. ‘Het is lastig om je aan te passen als je zo vaak met mannen speelt. Het is echt een andere manier van ijshockeyen. Alleen daarom is het goed dat we dit soort oefenwedstrijden te spelen.’

250 vrouwen

Het Nederlands team is bezig met de voorbereiding op het WK dat in april in China wordt gehouden. Nederland komt uit in divisie 1B (het derde mondiale niveau). Op de tribune van de hal in Tilburg zit zaterdag een handvol toeschouwers, voornamelijk vrienden en familie.

Tijdens de wedstrijd vrijdag in Geleen was het drukker. ‘Toen zat er een paar honderd man op de tribune. Maar goed, het blijft een kleine sport’, zegt Theo van Gerwen, voorzitter van de Nederlands IJshockeybond.

In Nederland spelen niet veel meer dan 250 vrouwen ijshockey, is de schatting Van Gerwen. ‘Dus ja, als je een beetje talent hebt, is de kans groot dat je het nationaal team haalt. Maar je doet deze vrouwen tekort door daar de nadruk op te leggen. Dit team heeft potentie. Zeker met de vrouwen die in het buitenland spelen.’

Kayleigh Hamers

Een aantal jaren draaide het nationale vrouwenteam mee in de eerste divisie van de mannen. Een experiment dat uiteindelijk mislukte, omdat met het vertrek van speelsters naar buitenlandse competities het niveauverschil met de mannen te groot werd. In aanloop naar het WK spelen de vrouwen nog wel een aantal wedstrijden tegen Nederlandse eerstedivisieteams.

Een van de Nederlandse toppers is de 21-jarige Kayleigh Hamers, opgeleid bij de Tilburg Trappers. Ze maakte op haar 15de haar debuut bij het nationale team en vertrok na haar middelbare school naar Zweden om te ijshockeyen. Hamers valt op zaterdag. Ze verkiest vaak de actie boven een pass, is klein en oogt gedrongen in haar beschermende ijshockeypak. Met de puck aan de stick is ze moeilijk te verdedigen.

Het zweet stroomt over Hamers’ gezicht als ze na de wedstrijd haar helm af doet. Ze neemt de tijd om op adem te komen. Hoe haar leven eruitziet in Zweden? ‘De wekker gaat vroeg. Ik werk ook nog. Je krijgt bij onze club niet betaald, helaas. Na het werk trainen we meestal nog een uur of twee. En twee keer per week spelen we een wedstrijd. Veel vrije tijd heb ik niet.’

Dat hoeft ook niet. Het liefst staat ze de hele dag op het ijs. Als klein meisje droomde Hamers ervan te spelen in Canada of Amerika. Studeren aan een college en de rest van de tijd op het ijs. Dat bleek te duur. In haar zoektocht naar een buitenlandse club twijfelde ze tussen Zwitserland en Zweden, waar ook professionele vrouwencompetities worden gespeeld.

‘Uiteindelijk koos ik voor Zweden, want daar hadden we nog meer ijstrainingen en zit je minder in de sportschool. Het was natuurlijk ook fijn dat Zoë Barbier, een andere Nederlandse, daar al speelde. Ik leer echt veel. Zweden heeft de sterkste competitie van Europa’, zegt Hamers.

Nederland staat 21ste op de wereldranglijst. Op het WK wachten straks naast Polen onder meer Kazachstan, China en Zuid-Korea, dat op de afgelopen Winterspelen nog samen met Noord-Korea speelde.

Geld meebrengen

‘Ja, die aandacht voor het vrouwenijshockey op de Spelen was mooi. Een gelukje’, zegt bondsvoorzitter Van Gerwen. Gelukkig was hij niet met de toewijzing van het WK aan China, want er is weinig geld bij de ijshockeybond. ‘Uiteindelijk kost dat iets van 30- à 40 duizend euro. Geloof me: dat is veel voor ons. We moeten slim omgaan met de centen.’

Zo was Polen welkom voor de oefenwedstrijden, maar moesten ze zelf voor eten en onderdak zorgen. Ook de Nederlandse internationals moesten wat bijdragen aan het trainingskamp. Maar ze klagen niet.

Aanvoerder Wielenga weet dat het lastig wordt op het WK, waar Nederland alles moet winnen om te promoveren naar het tweede mondiale niveau. Onmogelijk is het niet, denkt ze. ‘Misschien dat met meer aandacht ook de sport weer gaat groeien. Maar dan moeten we natuurlijk wel presteren.’