Den Helder blijft struikelen over invlieg-Chinezen

Melnik dwarrelde na haar noodlottige nederlaag tegen de 42-jarige langenoppenspecialiste Ni neer op haar stoel en liet haar tranen de vrije loop. Haar coach Elena Timina sprak troostrijke woorden en haar teamgenote Li Jiao probeerde met liefdevol gestreel het chagrijn weg te masseren uit Melniks nek en rug. Veel baten deed het niet.

Daar was zwaarder geschut voor nodig. En dat kwam er dan ook. Tijdens het feestgedruis rond de verrassende coup van Heerlen schalde een mannenstem, onmiskenbaar toebehorend aan een staflid van de verliezende partij, door de zaal dat ‘jullie van Den Helder de echte kampioenen zijn’. Dat kwam vanzelfsprekend hard aan in het Heerlense kamp, maar Melnik kon er weinig mee. Ze bleef ontroostbaar.

Melnik had in de strijd om de macht in het vrouwenpingpong haar ploeg in de steek gelaten, zo voelde het. En zo was het feitelijk ook. Ze had in haar enkelspelen en in het dubbelspel vanwege een gebrek aan bravoure simpelweg te weinig kunnen uitrichten tegen die dekselse invlieg-Chinezen van Heerlen. Nu moest Li Jiao de kar in haar eentje trekken. Dat schoot natuurlijk ook niet op.

Li Jiao ging nog wel flitsend van start en poetste in vijf games Gao Jun van de blauwe tafel, maar daarna kwam van lieverlee de klad in het Helderse spel en kon Heerlen zich bij 4-1 opmaken voor de viering van zijn eerste landstitel.

Een titel die de club te danken heeft aan een man die al ruim tien jaar met zijn menagerie een spoor van titels trekt door de Hollandse pingpongpolder. Een club die genoeg heeft van de anonimiteit, hogerop wil en zo mogelijk een keer kampioen van het ganse land wil worden, kan zich maar het beste vervoegen bij Herman Friskes. Succes verzekerd.

Deze handelsreiziger in exotische pingpongwaar startte zijn activiteiten destijds in Klazienaveen, bij een voormalige supermarktclub, De Treffers geheten. Friskes had ideeën en het geld om die ideeën uit te voeren. Had de club versterking nodig? Geen probleem. Hij wist altijd wel de een of andere topper uit China, Singapore of een ander exotisch wingewest te ritselen. Een dag vliegen, een dag trainen, een wedstrijd spelen en daarna moest de invlieg-Chinees gauw weer wegwezen.

De invlieg-Chinees legde De Treffers geen windeieren. De dorpsclub won acht nationale titels op rij en ging er in 2002 zelfs met de Europese beker vandoor. Met het succes kwam ook het onvermijdelijke gekrakeel. Friskes pakte zijn biezen en dook onder bij DOV in Heerhugowaard. Het resultaat was met twee nationale titels ook nu weer verbluffend.

Vorig jaar kwam het ook tussen Friskes en DOV tot een breuk. Weer moest de koopman op pad. Na een lange zwerftocht langs alle tafeltennisoorden van enige importantie belandde hij met zijn stal - Ni Xia Lian, Jana Timina, coach Hans Lingen en een onbepaald aantal invlieg-Chinezen - in het Limburgse Heerlen.

Weer moest Den Helder het ergste vrezen. De ploeg had al negen jaar door toedoen van Friskes naast de titel gegrepen en zou die treurigheid zich ook nu weer herhalen? De aanhang van Heerlen, toch zeker een mannetje of dertig sterk, had daar zaterdagmiddag in Oss het volste vertrouwen in. Het legioentje trok ruim voor het begin van de finale zingend en rappend de zaal in en kreeg met zijn treitererende rijmelarijtjes sommigen in het Helderse kamp bovenop de kast. ‘Wij hebben’, scandeerden de supporters, ‘niets te vrezen, want we hebben invlieg-Chinezen.'

Vier uur en vijf partijen later mochten de Heerlense fans hun gelijk vieren. Gao, Zhang, Ni en coach Lingen, die zijn zevende landstitel veroverde, werden bedolven onder bronsgroene bloemen, medailles en vurige Limburgse kussen. Uiteindelijk kon Timina er wel vrede mee hebben. ‘We hebben niet verloren doordat Heerlen invlieg-Chinezen heeft. We moeten ook naar onszelf kijken. We hebben Heerlen dit seizoen twee keer geklopt. Nu lukte dat niet. Dat valt alleen onszelf te verwijten.’