De planeet voetbal
Zonder overdrijving kan worden gezegd dat het dagelijks leven op onze planeet zich sinds gisteren afspeelt in een ander ritme....
Nederland, dat na de pijnlijke afwezigheid vier jaar geleden weer meedingt naar de wereldtitel, blijft hierin niet achter. De oranjekoorts grijpt om zich heen, de commercie trekt alle registers open, het halve land bestaat inmiddels uit volleerde voetbalcoaches, elke ademtocht van Marco van Basten wordt geregistreerd en onderworpen aan een diepte-analyse.
Enige overdaad valt kennelijk moeilijk te vermijden. Maar we voelen ons hoegenaamd niet geroepen om dat op deze plek uit te roepen tot een ernstig nationaal euvel. Laten de komende vier weken vooral een feest van uitbundig voetbalplezier zijn.
Uw modale maaltijd bestaat inmiddels uit oranje aardappelen en oranje bloemkool? Eet smakelijk!
U heeft, om niet achter te blijven bij de buren, uw huis oranje dan wel rood, wit en blauw geschilderd? Fijne frisse kleuren!
U doet tegenwoordig aan elke quiz mee, in de hoop alsnog een kaartje voor Nederland-Argentinië te bemachtigen? Wij ook.
In een tijd waarin veel nationale symbolen onderhevig zijn aan erosie, is de geestdrift voor Oranje een belangrijk bindend element. Er is geen reden om daarover misprijzend of neerbuigend te doen. Wel spreken we twee wensen uit. Ten eerste: dat het Oranjelegioen zich eindelijk eens bevrijdt van het ‘trauma’ van 1974 en van de misplaatste gedachte dat ons toentertijd de eindzege is ‘ontstolen’.
En bovenal: laten we hopen dat de Nederlandse supporters zich in Duitsland verbaal en qua uitdossing onthouden van infantiele verwijzingen naar het nazisme en de Tweede Wereldoorlog. Nou ja, behalve naar die ene fiets dan.
