AnalyseWielrennen
De Nederlandse stijgers en dalers van het wielerseizoen
Het wielerseizoen zit erop, het UCI World Tour-klassement is opgemaakt. Officieel staat Simon Yates bij de mannen op 1. Maar er zijn meer blikvangers. Ook bij de vrouwen. Vijf Nederlanders die de Volkskrant opvielen.
Stijger
Fabio Jakobsen
Stond op: 155
Nu: 124
Het kan snel gaan. Toen Fabio Jakobsen in 2017 werd uitgeroepen tot talent van het jaar, stond zijn naam nog verkeerd geschreven op de bijbehorende beker. Hij vond de prijs een hele eer, maar, zo verzocht hij de jury, de volgende keer moesten ze zijn naam toch maar met een k schrijven in plaats van met een c.
Nu kent iedereen Fabio Jakobsen. In het voorjaar won hij De Scheldeprijs, het officieuze WK-sprint. Oké, veel andere sprinters waren uit de wedstrijd genomen, omdat ze de loeiende alarmbellen van een spoorwegovergang hadden genegeerd, maar hij maakte het toch maar mooi af als 21-jarig broekie.
Later in het seizoen bevestigde hij zijn potentie door in de Binckbank Tour de eerste etappe in Bolsward te winnen, vóór die andere Nederlandse spurtbom: Dylan Groenewegen, winnaar van twee etappes in de Tour. Het worden mooie jaren, Nederland is weer een sprintnatie.
Daler
Antwan Tolhoek
Stond op: 117
Nu: 120
Aan het begin van dit jaar hing zijn carrière aan een zijden draadje. Antwan Tolhoek had zich op trainingskamp van zijn ploeg Lotto-Jumbo in Girona tegoed gedaan aan slaapmiddelen. Waarom? Hij wist het eigenlijk zelf niet. Zich laten meeslepen door ploeggenoot Juan José Lobato, die wel een manier wist om eens lekker in een roes te raken? In elk geval: oliedom.
Lotto-Jumbo schorste Tolhoek voor twee maanden. In die periode huurde hij voor zichzelf een appartementje in Spanje, liet zijn moeder overkomen om te koken en verdiende gestaag het respect van zijn teamgenoten terug. Hij werd elfde in het Critérium du Dauphiné, was in de Tour verdienstelijk meesterknecht voor de kopmannen Primoz Roglic en Steven Kruijswijk en deed zich ook in de finale op de WK in Oostenrijk gelden.
Het had zomaar verkeerd kunnen aflopen met Antwan Tolhoek. Dan was hij voor altijd die jongen van de slaappillen gebleven. Maar zover kwam het niet. Zijn blazoen is in één jaar volledig schoongepoetst.
Daler
Niki Terpstra
Stond op: 17
Nu: 24
Niet alleen won Niki Terpstra dit jaar de Ronde van Vlaanderen, hij tekende ook voor de meest opmerkelijke wielertransfer: van de beste wielerploeg ter wereld, het Belgische Quick-Step, naar het tamelijk onbeduidende Direct Energie uit Frankrijk, de nummer 23 op de World Tour-ranglijst.
Geld zal bij Terpstra ongetwijfeld een rol hebben gespeeld om het mariablauw in te ruilen voor het geelzwart, maar belangrijker: op zijn erelijst ontbreekt nog een etappezege in de Tour de France. Bij Direct Energie draait het de komende jaren alleen maar om de 34-jarige Noordhollander. Reken maar dat hij donderdag aandachtig zal kijken naar de bekendmaking van het Tourschema. Een rood cirkeltje om een etappe in de eerste week?
Daler
Tom Dumoulin
Stond op: 9
Nu: 10
Tom Dumoulin trouwde afgelopen weekend in Maastricht met zijn vriendin Thanee en stapte dinsdag met haar in het vliegtuig voor een huwelijksreis naar Nepal. Zal Dumoulin nog hebben teruggedacht aan afgelopen jaar, toen hij zowel in de Giro als in de Tour op een renner van Sky stuitte: Chris Froome in Italië, Geraint Thomas in Frankrijk? Om een dergelijk scenario volgend seizoen te voorkomen, versterkte Sunweb zich onder meer met de Ierse routinier Nicolas Roche en mikt het in de toekomst met Dumoulin nog maar op één ronde. Voor Tom Dumoulin telt komend seizoen maar één ding: de Tourzege. Bijkomend voordeel: omdat hij de Giro laat zitten, is hij eindelijk weer eens te bewonderen in zijn ‘eigen’ Amstel Gold.
Stijger
Annemiek van Vleuten
Stond op: 2
Nu: 1
Het was een heroïsch gevecht: Annemiek van Vleuten versus Anna van der Breggen in La Course, een eendaagse vrouwenwedstrijd in de Tour de France. Iedereen had Van der Breggen de zege al toegeschreven, inclusief de commentatoren van de NOS en de ploegleider van Van Vleuten. Ze rekenden buiten één ding: haar mentale veerkracht. Ze zette nog maar eens aan, kwam meter voor meter dichterbij en passeerde haar rivaal in de allerlaatste meters.
Van Vleuten héérste dit jaar. Kwam tot zeven ritzeges en schreef de eindklassementen van de Giro Rosa en de Boels Ladies Tour op haar naam. De WK in Innsbruck hadden de kroon op haar seizoen moeten zijn. Met het veroveren van de wereldtitel op het onderdeel tijdrijden leek ze op de goede weg, maar toen brak ze in de wegwedstrijd haar knieschijf. In plaats van een avontuurlijke duikvakantie op de Filipijnen, zoals gepland, is haar opwindendste uitje nu op de krukken naar de Albert Heijn. Maar één ding staat vast: Van Vleuten komt terug. Misschien wel sterker dan ooit.