De gebroeders Selk geven ongelijke strijd in turnland op

Van onze verslaggeefster

AMSTERDAM

Het duo gaat zich nu richten op een maatschappelijke carrière. De 26-jarige Christian is net afgestudeerd als fysiotherapeut, is op zoek naar een deeltijdbaan en gaat een vervolg-opleiding volgen. De 23-jarige Alexander wil na het afronden van zijn opleiding aan het CIOS sportinstructeur worden bij het leger.

'Het wegruimen van de toestellen uit turncentrum Papendal is de druppel geworden. Het was voor ons de enige plek om te trainen', zegt Alexander. Het sluiten van Papendal is voor de broers Selk het zoveelste punt waarover de bond met hen geen overleg had.

Christian en Alexander Selk begonnen op jonge leeftijd met turnen en zijn - intensief bijgestaan door hun ouders - al bijna twintig jaar actief. Christian is zes keer Nederlands kampioen op de meerkamp geweest. Alexander haalde op 18-jarige leeftijd op de EK jeugd in 1993 een gouden plak op zijn specialiteit de rekstok en zilver in de meerkamp.

Beiden haalden in 1994 de finale van de meerkamp op de EK senioren in Praag. Voor Nederlandse turners historische prestaties.

De broers Selk hebben al jarenlang problemen met de KNGB. 'We waren niet tevreden met de werkwijze van de bondscoach en de trainers. We hebben zo vaak voorstellen gedaan om zaken te veranderen, maar er is nooit naar ons geluisterd', verzucht Alexander. De familie Selk is moe van het knokken voor goede begeleiding en faciliteiten.

Begin vorig jaar kwam het al tot een gedeeltelijke breuk met de gymnastiekbond. De broers kregen nog wel financiële ondersteuning, maar met het steunpunt van de bond op Papendal werd het contact verbroken. Op trainingen van de nationale ploeg onder leiding van bondscoach Jesus Hernandez en assistent Ruud Jacobs waren zij niet meer welkom. De bond verweet hen gebrek aan inzet en discipline.

Volgens de broers Selk waren de coaches niet geschikt voor het begeleiden van turners op hoog niveau. 'Technisch gezien zijn het capabele trainers maar ze hebben hun prioriteiten verkeerd liggen. De begeleiding op weg naar toernooien was vaak zwaar onvoldoende. Soms zagen we de bondscoach pas op Schiphol', zegt Alexander.

Christian en Alexander kijken ondanks de problemen met de bond met plezier terug op hun carrières. 'We hebben mooie, zelfs historische, prestaties neergezet. Bovendien kunnen we ons zelf niets verwijten. Mijn ouders, mijn broer en ik hebben ons altijd maximaal ingezet', aldus Alexander. 'Het is jammer dat de bond nooit iets heeft gedaan met de goede turners die ze in huis hadden. We zijn echt jaren als stukken vuil behandeld.'

Alexander Selk vreest voor de toekomst van het Nederlandse turnen bij de mannen. 'Met Rufus Routh heeft Nederland een nieuw talent in huis. Hij zou ons zo kunnen opvolgen mits hij goed wordt begeleid. De sfeer is echter zo verziekt dat ik ervan overtuigd ben dat hij het plezier in de sport snel zal verliezen.'

De broers Selk hebben geen hoge pet op van de kennis bij de bond van turnen op het hoogste niveau. In een gesprek met vertegewoordigers van het KNGB hebben de twee laten weten zich op dit gebied dienstbaar te willen maken. 'De psychologische begeleiding van jeugdtalenten is vreselijk belangrijk. De relatie tussen sport en school, het verblijf in gastgezinnen. Het is cruciaal voor de motivatie dat een aantal zaken goed is geregeld', aldus Alexander. 'Ik ga niet op mijn knieën liggen, maar als ze iets met onze ervaringen willen doen dan willen we graag iets bijdragen. Ondanks alles ligt ons hart namelijk nog steeds bij het turnen.'