De beste van de wereld, die is Andy Roddick níet

De wáre koning van het tenniscircuit werd pas zondagavond gekroond, want de nieuwe wereldkampioen Roger Federer was dit seizoen de beste van allemaal.

Met een sublieme triomftocht op het officieuze WK in Houston benadrukte Federer nog eens zijn unieke talent. Nadat hij in de halve finales overtuigend had afgerekend met Roddick (7-6, 6-2) etaleerde Federer in de generatiestrijd met de elf jaar oudere Andre Agassi wederom zijn verbluffende slagenarsenaal. Zelden werd de 33-jarige Amerikaan zo vernederd als op het hardcourt van de Westside Tennis Club, waar hij in drie sets (6-3, 6-0, 6-4) slechts zeven games bij elkaar sprokkelde.

Zelfs een regenpauze aan het begin van de tweede set kon de oppermachtige 'Fed-Express' niet stoppen. In extase analyseerde Federer een indrukwekkend toernooi, dat hem naast de officieuze wereldtitel tevens een honorarium van 1,520.000 dollar opleverde. 'Dit was wellicht de beste partij uit mijn carrière', stamelde de 22-jarige Zwitser. 'Ik heb een ongelofelijk jaar achter de rug, waarin ik mezelf in alle opzichten heb overtroffen.'

In 1990 veroverde Agassi bij zijn debuut op de Masters Cup meteen de titel. Dertien jaar later werd de oudste deelnemer in Houston geconfronteerd met een machtsvertoon, dat hij alleen in de klassieker tegen Sampras gewend was. Agassi moet zich een bezoeker aan een Zwitsers museum hebben gewaand. Bewonderend staarde hij in de vitrine, waarin snoeiharde forehands en backhands, elf aces en fluwelen volley's uit het racket van Federer werden getoond.

De lofzang van Agassi, die in de halve eindstrijd al diep moest gaan om Schüttler uit te schakelen: 'Veel beter dan dit is niet mogelijk. Federer beweegt geraffineerd op de baan, heeft geweldige handen aan het net en slaat gemakkelijk van beide kanten. Daarnaast is zijn service uiterst effectief. Federer heeft bovendien bewezen dat hij ook op de cruciale momenten zijn beste tennis kan spelen.'

Juist aan die kwaliteit werd bij Federer nog wel eens getwijfeld, ook nadat hij met zijn eerste Grand Slam-zege op Wimbledon een oude belofte inloste. Mentaal was Federer soms opvallend kwetsbaar, zoals in de Davis Cup tegen Australië, toen hij tegen zijn generatiegenoot Lleyton Hewitt een 2-0 voorsprong in sets bezat en op 5-3 stond in de derde set. Federer liet zich vervolgens nog afbluffen door de Australische straatvechter, zoals hij op de US Open de indruk wekte onder een 'Nalbandian-complex' te lijden na zijn vijfde nederlaag tegen de Argentijnse baseliner.

Sjeng Schalken, die dit jaar drie keer het idee kreeg een gastcollege van Federer bij te wonen, had het dilemma van het Zwitserse supertalent al eens fraai verwoord. 'Roger heeft zoveel talent dat hij er soms in verdrinkt.' Ook Martin Verkerk, die Federer drie weken geleden in Parijs-Bercy nog liet ontsnappen na vier matchpoints, constateerde dat de Wimbledon-kampioen soms nonchalant wordt, omdat hij in elke rally uit talloze opties kan kiezen.

Schijn bedriegt. Federer koppelt immers de onderkoelde uitstraling van Borg aan het vulkanische karakter van McEnroe. Op de Masters Cup in Houston wist Federer zich te verlossen van een vals imago, ook geestelijk toonde hij zijn progressie in de duels met Agassi, Nalbandian, Ferrero, Roddick en opnieuw Agassi.

Vergeet daarom de eindstand in de ATP Champions Race, die Roddick met 907 punten als winnaar aanwijst en Federer (875) als nummer twee. Federer won dit seizoen zeven toernooien op vier verschillende baansoorten, boekte in Houston zijn 78ste zege en stelde daar slechts 17 verliespartijen tegenover. Het moyenne van de US Open-kampioen (72-19) ligt niet alleen lager, de 21-jarige hardhitter veroverde ook een titel minder. Maar het moet voor Roddick vooral een pijnlijke ervaring zijn geweest dat brute kracht het na Wimbledon ook op de Masters Cup moest afleggen tegen gratie en finesse.