De naam is een verhaal
Clytoneus: atletiekclub met graag een straatlengte voorsprong
Nederlandse sportverenigingen hebben de wonderlijkste namen. Bijna altijd met een goede reden. Bart Jungmann belicht in een wekelijkse serie een curiositeit uit de vaderlandse sport. Vandaag: de Woerdense atletiekclub Clytoneus.
Martin Vergeer maakt een hoekje van de bestuurstafel vrij van al het speelgoed dat er ligt, zodat hij zijn gele multomap open kan slaan. Over dat speelgoed misschien straks nog even, eerst de multomap.
Alsof hij Sinterklaas is, en die map het grote boek, gaat Vergeer er eens goed voor zitten. Met gedragen stem leest hij voor uit eigen werk. Nou ja, eigen werk. Het werk is feitelijk van Homerus. Uit de Odyssee heeft Vergeer het stuk geplukt over Odysseus’ verblijf bij de Phaiaken. Na al zijn dwaaltochten hoopt hij op hun eiland Scheria even tot rust te komen.
Te zijner ere organiseert koning Alkoös een reeks sportwedstrijden. Diens zoon Clytoneus is de grote uitblinker bij het hardlopen. Clytoneus laat zijn rivalen zo ver achter zich ‘als het stuk akkerland lang is, dat een span muildieren in één dag vermag te ploegen’. Zo had Homerus de overwinning verwoord. Vergeer: ‘Tegenwoordig zou dat een straatlengte zijn.’
In een voetbalkantine
Op 7 september 1970 kwam een stel Woerdense atleten bijeen in een voetbalkantine om een eigen club op te richten. Onder de naam SSS (Sport Staalt Spieren) liepen ze al samen hard door de plaatselijke straten en sprongen soms ver op Woerdens gras. Maar voor het echte werk moesten ze eigenlijk naar Utrecht.
Hans van Mastwijk, een van de aanwezigen. kwam met het voorstel de nieuwe vereniging te vernoemen naar Clytoneus. ‘Gezien de originaliteit van de naam, niet bestaand in atletiekkringen en de connectie met hardlopen, werd deze uit een selectie van meerdere naamvoorstellen unaniem gekozen’, mailt Van Mastwijk vanaf een vakantieadres in Italië. De vader van een vriend had hem ooit verteld over Clytoneus.
Om geen flater te slaan, ging het kersverse bestuur nog wel even langs bij een plaatselijke classicus. Hoe sprak je dat eigenlijk uit, Clytoneus? Klemtoon op de eerste lettergreep. Vergeer: ‘Later hadden we hier atletiekwedstrijden met een paar Griekse deelnemers. Die spraken het heel anders uit, maar misschien was dat nieuw-Grieks.’
Eigen baan
Overigens was en bleef Hans van Mastwijk zelf als talentvol junior lid van het Utrechtse Phoenix. Het duurde ook een paar jaar voordat Clytoneus zijn leden een eigen accommodatie te bieden had. Fanny Blankers-Koen, die in haar beste jaren ook akkers voorop kon liggen, opende de gravelbaan in 1977. Inmiddels is dat tartan.
Je had het gezicht van Martin Vergeer moeten zien toen hij op een doordeweekse ochtend de gele geschiedschrijving dichtsloeg en een blik wierp op die mooie atletiekbaan aan de Waardsedijk. Dat hebben ze, bijna dertig eeuwen later, toch maar mooi voor elkaar gekregen in Woerden.
Oja, het speelgoed is van de bso die doordeweeks gebruikmaakt van het complex.
