Armstrong heeft er alweer twee nieuwe uitdagers bij

Wie durfde, leidde uit de eerste test in de Franse voorbereidingskoers iets af. Wie voorzichtiger was, haalde zijn schouders op. Zo benaderden de klassementsrenners de 47 kilometer lange tijdrit zelf immers ook. De grote vorm wordt voor juli bewaard en niemand is bereid het achterste van zijn tong te laten zien.

‘Ik voelde me niet slecht. Ik ben niet blij met het resultaat. Ik was in elk geval al een stuk beter dan in de Ronde van Georgia. Het was niet perfect. Ik ben al meer op mijn gemak op mijn tijdritfiets.’

Het was een kleine bloemlezing uit het eerste commentaar van Armstrong na de tijdrit in Roanne. Er viel geen andere of grotere conclusie aan te verbinden dan dat zijn voorstelling in elk geval niet van slechte kwaliteit was geweest.

Armstrong, bijgestaan door vriendin Sheryl Crow, werd derde (1.00,32), achter winnaar Botero (1.00,06) en de nieuwe klassementsleider Leipheimer (1.00,07). Hij herhaalde nog maar eens dat hij totaal geen ambitie heeft om de Dauphiné te winnen en riep en passant Leipheimer uit tot grote favoriet. ‘Ik beschik over geheime informatie’, zei Armstrong lachend, die in Girona regelmatig met zijn landgenoot traint.

Leipheimer was bescheidener en aapt zijn ex-kopman voorbeeldig na. Het is hem niet om de winst in de Dauphiné te doen. Hij wil dit jaar in de Tour in de topvijf eindigen, ‘en als het geluk een klein beetje aan mijn zijde is’, in Parijs op het podium staan.

Botero koestert, na twee magere jaren bij T-Mobile, dezelfde ambitie. De Colombiaanse tijdritspecialist, in 2002 al eens vierde in de Tour, vindt zichzelf dit seizoen ‘completer’ en ‘constanter’ geworden. Hij zette zijn wonderbaarlijke herrijzenis al eerder luister bij in de Ronde van Romandië.

Net als Botero, die deze winter de overstap maakte van T-Mobile naar Phonak, lijkt Leipheimer nieuwe moed te hebben geput en uit zijn transfer van de Rabobank naar Gerolsteiner. ‘Maar dat ik nu beter rijd, heeft daar niet mee te maken’, ontkende de Amerikaan. ‘Ik heb een verse start gemaakt, ben gemotiveerder dan ooit, maar ik ben vooral volwassen geworden.’

De drie jaar bij de Nederlandse ploeg had hij vooral benut om te leren, bekende hij. Nadat hij in 2001 derde werd in de Vuelta voelde hij zich in 2002 ‘voor de leeuwen geworpen’ in de Tour. ‘Ik was ineens kopman, dat was stressvol en beangstigend tegelijk. Je hebt een paar jaar nodig om je op dat niveau op je gemak te voelen naast Armstrong en Ullrich.’

In zijn eerste jaar bij de Rabobank werd hij achtste in de Tour, in het tweede moest hij opgeven na een zware valpartij en vorig jaar werd hij negende. Het was een topklassering zonder kleur. ‘Ik heb nu tegen mezelf gezegd dat ik bij de beste vijf wil horen. Achtste of negende is niet meer genoeg, dit keer ben ik bereid risico’s te nemen en alles op te offeren.’