Afhaken topkeepster Laura Aarts (22) klap voor nationale ploeg waterpolo

Pinksterzondag werd ze bij de World Leaguefinales in Boedapest nog gekozen tot de beste keepster van dat mondiale waterpolotoernooi. De allerbeste van Europa was international Laura Aarts al vier jaar, sinds een indrukwekkend optreden bij het WK in ­Rusland in 2015. De 22-jarige doelvrouw was sindsdien gevreesd als penaltykiller.

Maandag gaf Aarts officieel aan dat haar interlandcarrière erop zat. Toen kwam het bericht naar buiten dat ze de knoop had doorgehakt. Bondscoach Arno Havenga had die beslissing al ­direct na de World League in Hongarije gehoord. ‘Ze kwam naar me toe om te zeggen dat ze komend jaar, het olympische seizoen, niet in Nederland zou spelen. Zoals al die anderen, ook met buitenlandse contracten, zullen doen. Ze kon het niet meer, zei ze, vijf uur per dag trainen, topsporter zijn.’

Er werd op Aarts ingepraat. Meisje, wat doe je nou? We hebben je zo hard nodig. Stafleden, Havenga zelf, teamgenoten, ze smeekten haar de beslissing te heroverwegen, te blijven in het team dat kampioen van Europa is en wordt gezien als de ploeg die het olympisch en wereldkampioen Verenigde Staten moeilijk kan maken, te beginnen over twee weken bij het WK in Zuid-Korea.

Het was praten tegen een muur. De deur ging niet op een kier. Dinsdag ging het persbericht de deur uit. De ­beste waterpolokeepster ter wereld is geen international meer.

Ze had het WK in juli nog willen spelen. ‘Maar’, sprak coach Havenga, ‘daar kon wat mij betreft geen sprake van zijn. Dit team moet verder. Het is ­dertien maanden tot de Spelen van ­Tokio. Ik heb twee jonge keepers, ­Joanne Koenders en Sarah Buis, die moeten speelminuten maken. Direct zelfs. Nog deze weken, tijdens het ­oefentoernooi in Boedapest waar we nu zijn en begin juli in Rotterdam, waar we vier interlands spelen.’

Topsportmoe

Er waren tussenvoorstellen. Dat ze af en toe naar Hongarije mocht gaan, het waterpoloverliefde land waar ze de voorbije twee jaar als prof haar geld verdiende en Dunaujvaros de Europa Cup (LEN Trophy) en de Europese Super Cup bracht. Het was Aarts die diep in Rusland tegen het Russische Kirishi in de beslissende serie twee vijfmeterworpen stopte.

‘Maar het ging er bij Laura niet om dat ze niet met de rest van de ploeg in Zeist wilde trainen. Dat is een collectief afgesproken verplichting in het olympische jaar. Zo deden we dat al in 2007, 2011 en 2015. Ze wilde gewoon niet meer alles geven voor onze olympische plannen. Ze kon het niet meer’, aldus Havenga, die zegt dat de Hongaren haar de vrijheid zullen geven haar topsportleven in te richten naar lichtere maatstaven.

Toen Aarts in 2017 bij Dunaujvaros arriveerde, sprak ze al van het loodzware trainingsregiem. Drie uur ’s ochtend in het water, in de middag een krachttraining en in de avond nog een polotraining. Ze werd er ijzersterk van. Dunaujvaros wil haar, zegt Havenga, zo graag houden dat ze de teugels willen laten vieren voor de goalie die jonge keepers zou gaan begeleiden. ­Havenga: ‘Met dat idee liep ze al langer rond. Ze wil niet weer dat leven dat ze tot nu leidde.’

Voor Havenga was een uitzonderingspositie voor de keepster geen optie. Hij is van gelijke monniken, gelijke kappen en van ‘het programma staat voorop, het is onze basis’. ‘Hoe spijtig ook – ja het is een schok – maar ik moet deze misère oplossen.’

Debby Willemsz

Hij is nog niet zo ver dat hij de in april gestopte tweede keeper Debby ­Willemsz gaat terugvragen. Ook die kampte met motivatieproblemen voor het zware topsportleven, althans zo ervoer zij dat. Havenga: ‘Tot en met het WK gaan we door zoals het nu gaat, met Koenders en Buis. We moeten doorgroeien.’

Met de opdracht de grote internationals naar huis te hale,n besefte Havenga dat hij risico’s nam. Sabrina van der Sloot, vorig jaar beste waterpoloster van Europa en de wereld, had de grootste moeite haar club op Sicilië te verlaten. Ze deed het toch. Voor het grote doel. De Olympische Spelen van 2020. En daar schitteren.

Aarts, die in 2016 in het tranendal van Gouda haar team niet kon redden van een mislukte kwalificatie voor Rio 2016, wilde linksom noch rechtsom. Ze wil ook niet reageren. Ze zegt binnenkort met een verklaring te komen. Over haar eigen toekomst zegt ze niets. Een zinnetje beklijft: ‘Waterpolo blijft altijd in mijn hart.’