Aaiende volleyballers buigen diep voor heiploeg uit Cuba

Van onze verslaggever

John Volkers

EINDHOVEN

Het waren de eerste nederlagen van het nieuwe Nederlandse team dat in de confrontaties tegen Zuid-Korea en Rusland juist zo'n veelbelovend gezicht had opgezet. Oud-international Zwerver was er, met kind en vrouw, voor uit Noord-Holland gekomen.

In Eindhoven, begin september het toneel van het Europees kampioenschap, bleek dat dreigende uiterlijk van Nederland vooralsnog niet meer dan een vals masker. De eerste tegenstander uit de extra-categorie duwde de ploeg van Gerbrands uit balans.

Cuba, overigens al te vaak op beslissende ijkpunten betrapt op een uitglijder, staat met 195 punten vierde op de wereldranglijst, achter Italië (373), Nederland (313) en Brazilië (256), maar voor Rusland (170). Bovendien geldt Cuba van oudsher als een taaie tegenstander voor Nederland.

Sinds 1986, het jaar dat in Amstelveen het nationale volleybal serieus ter hand werd genomen, was Cuba in 71 interlands 51 keer de bovenliggende partij. In interland 72 en 73 was dat niet anders.

Op dagen als de overgang van mei naar juni voelt de titel van Olympisch kampioen dan plotseling aan als een last. Het was een haken naar het verleden dat bovendien niet klopte. De basis van Atlanta was door omstandigheden met slechts twee spelers in Eindhoven vertegenwoordigd.

Görtzen, de man van staal, werd zwaar belast. En routinier Held, dinsdag teruggekeerd in training, moest zonder enig wedstrijdritme in Eindhoven aantreden. Van de afwezigen is Blangé bezig zijn huis af te bouwen, heeft Zwerver afscheid genomen en is slechts de absentie van Van der Meulen en Bas van de Goor onvoorzien.

Van der Meulen heeft een slepende schouderblessure en wordt drie weken puur in revalidatie geplaatst. Hij hoeft niet mee op de reizen naar Den Bosch, Cheju en Havana. Van de Goor kreeg in Rusland door een tik van een tegenstander een zere ader. De aanvoerder wordt volgende week weer terug verwacht.

Het gemis van het bijzondere duo deed zich ernstig voelen in het Indoor Sportcentrum. Schuil, de stand-in libero, kende een minder weekeinde. Voor het eerst werd aan Van der Meulen gerefereerd. 'We misten iemand die aggresiviteit en beleving in het team kan brengen', analyseerde aanvoerder Van de Goor zondag. 'Olof is iemand die dat er in kan brengen, maar we kunnen niet wachten op hem. Er moet iemand anders opstaan.'

Dat hoort onder normale omstandigheden de kapitein zelf te zijn. Bas van de Goor, als captain opvolger van Blangé, heeft zich dat als taak gesteld. Voorheen leunde hij zelf op medespelers, nu moet hij, vindt hij, anderen steunen.

Het ontbreken van Van de Goor deed tegen de Cubanen de middenaanval ernstig ondermijnen. De week tevoren had Cristina dat knap kunnen opvangen. De man van Curacao was het gesprek van de dag in Moskou. Ook Mike van de Goor, de jongere broer van Bas, was knap bijgesprongen.

Tegen Cuba was dat allemaal onvoldoende. Ook het inbrengen van de gespecialiseerde middenaanvaller Held bood geen soelaas. Als Nederland de middenaanval niet kan spelen, valt meer dan de helft van het door Alberda en Blangé bedachte concept weg.

Spelverdeler Latuhihin kon zijn middenmensen te weinig bedienen. Dat had met de gebrekkige passing te maken, maar zeker ook met de formidabele service van Roca. Het bood een beeld waaruit Gerbrands na twee dagen concludeerde: 'Cuba was een volle maat te groot.'

Cuba was net als de Russen een week eerder bovendien in staat een langere ploeg op het veld te brengen dan Nederland. Dat is een ongewoon verschijnsel voor een ploeg die de laatste tien jaar een natuurlijk overwicht op dat vlak kende. Niet voor niets gebruikte de bondscoach de beeldspraak dat zijn spelers tegen de Cubanen hadden 'opgekeken'. 'Ik verwachtte zelfs even dat ze hun tegenstanders om een handtekening zouden gaan vragen.'

Zondag was het ontzag minder groot, maar werd de kans op een verrassing in de eerste set slordig uit handen gegeven. Gerbrands wees niet op de gemiste setpoints. 'In anderhalve minuut gaven we een voorsprong van 8-3 weg. Ze stoomden door hele en halve foutjes van onze kant zo naar 8-8. Dat soort dingen is dodelijk als je zo gevochten hebt voor zo'n voorsprong. Dat zijn de dingen die werkelijk beslissend zijn.'

Het waren de leerprocessen van een 'heel nuttig weekend'. Gerbrands: 'In de tweede set van zondag keek iedereen elkaar aan, van wie gaat de kar trekken. De een moet schelden, de ander rustig blijven. Tegen zoiets moet je aanlopen. Al had ik zo'n ervaring liever wat langer uitgesteld.'

Gerbrands bouwt aan een team dat op het EK moet presteren. Een knieval voor de reglementaire mogelijkheid een extra passer in te brengen, zoals de Cubanen met Denis deden, maakt de coach niet. 'Op het EK is dat niet toegestaan.'