Recensies

Uwe Wittstock geeft een krankzinnig en rauw beeld van de laatste dagen vóór Hitler ★★★★☆

De integrale staat is een nare, dwingende staat en Paul Frissen laat het onversneden zien ★★★★☆

Verhalenbundel ‘De komeet’ is een geslaagde poging om sciencefiction diverser te maken ★★★★☆

Van Morrison speelt in Carré uitsluitend covers van muziek uit zijn jeugd, en nog chagrijnig ook ★★☆☆☆

‘De levens van Jacob’ van Christophe Boltanski is een mooi eerbetoon aan een onbekende man ★★★★☆

Martin Bossenbroek reconstrueert nauwgezet en met gevoel voor drama een onderbelichte geschiedenis ★★★★☆

‘Onderweg naar Feyenoord’ probeert de ziel van de club in liefdevolle woorden te vangen ★★★☆☆

Christian McBride grijpt terug op de baanbrekende jazz van Ornette Coleman en Don Cherry ★★★☆☆

Op het leukste hiphopalbum in tijden stort Jpegmafia een lading muzikale ideetjes over de luisteraar uit ★★★★☆

Tisjtsjenko klinkt vaak als een vriendelijke Sjostakovitsj, maar in het Strijkkwintet uit 1985 toont hij een eigen gezicht ★★★☆☆

‘Memento Mori’ is een van de betere Depeche Mode-albums geworden ★★★★☆

N a een kleine week intensief luisteren kun je Lana Del Reys tijdloze liedjes nog steeds niet helemaal duiden ★★★★☆

In de horrorsatire ‘Swarm’ verandert een onzekere fan in een kille moordmachine ★★★★☆

Les Musiciens de Saint-Julien storten zich op Telemann, die hield van de ‘barbaarse schoonheid’ van volksmuziek ★★★★☆

Pet af voor de briljante buitenkant van Klaus Mäkelä’s Stravinsky, maar waar schuilt de ziel?

Producer James Holden laat feestelijke dance uit zijn jeugd terugkeren in zijn eigen, unieke minimal music ★★★★☆

Knap hoe ‘Daughters of the Sun’ de verhalen van jezidi-vrouwen vervlecht met sfeerbeelden van Iraaks-Koerdistan ★★★☆☆

De bomvolle misdaadthriller ‘Burning Days’ is een niet altijd helemaal logische film die wel continu intrigeert ★★★★☆

Zoals een goede spionagethriller betaamt, zet ‘Hunt’ je voortdurend op het verkeerde been ★★★☆☆

‘Maybe I Do’ heeft verdovend saaie dialogen, een slonzig plot en verbijsterend steriele regie ★☆☆☆☆

‘Mona Lisa and the Blood Moon’ speelt zich af achter een muur van stijl en ironie ★★★☆☆

‘Blind Willow, Sleeping Woman’ vangt de ziel van ‘onverfilmbare’ verhalen van Murakami ★★★★☆

‘Till’ toont de gruwelijke waarheid van de moord op Emmett Till en geeft zijn moeders pijn reliëf ★★★☆☆

Olga Smirnova verbluft in Het Zwanenmeer ★★★★☆

‘Ik zou liever Angel heten’ is een knap gespeelde carrousel van sociale verwachtingen ★★★★☆

Lebbis & Verhallen brengen een luchtige, muzikale avond vol toevalligheden ★★★☆☆

Robin Kester en Amber Arcades verdienen in Nederland een veel groter publiek ★★★★☆

Lenette van Dongen roept vooral bewondering op door precies de levenslustige sfeer te creëren die ze verkondigt ★★★☆☆

De twee actrices zijn goed op elkaar ingespeeld, maar echt spetteren wilde het nog niet bij de première van ‘Zus van mijn zus’ ★★☆☆☆

Het geslaagdst in Not All Is Lost zijn een aantal theatrale scènes ★★★☆☆

De troef van Kasper van der Laan is het samenvallen van zijn fysiek met zijn absurde vondsten ★★★★☆

Grootse scheppingsdrift is Raphaela Vogel niet vreemd. Vooral haar installaties maken indruk ★★★☆☆

De samenwerking van Dominique Vleeshouwers en Redo maakt niet alle verwachtingen waar ★★★☆☆

Mirga Grazinyte-Tyla leidt ‘haar’ City of Birmingham Symphony Orchestra voortreffelijk in Amsterdam ★★★★☆

De liefdesgeschiedenis in ‘De Pool’ van J.M Coetzee intrigeert vanaf de eerste zin ★★★★☆

Bruut, tactloos, strijdvaardig: Nobelprijswinnaar Martinus Veltman was het allemaal, leert zijn biografie ★★★★☆

De tegendraadse essays van Elizabeth Hardwick ademen grote kennis en een diepe verbondenheid met haar onderwerp ★★★★☆

De middenstemmen van Il pomo d’oro voeren een spannende worsteling tussen licht en schaduw ★★★★☆

Bonsaibaby van A.N. Ryst leest soms als de notulen van een therapiesessie ★★☆☆☆

In ‘Heenkomen’ resteren voor de verliezers van de moderne wereld slechts woede en onbegrip ★★★★☆

De rustieke pracht van het met improvisatie tot stand gekomen ‘Love in Exile’ is soms adembenemend ★★★★☆

Pop is Kate Davis’ speeltuin, waarin ze haar klassieke opleiding in dienst stelt van haar verraderlijk lichte liedjes ★★★☆☆

10,000 gecs is vindingrijk, catchy en voor een brein ouder dan 25 jaar pure topsport ★★★☆☆

Het is randje kitsch, maar Michael Bublé is met zijn orkest toch echt een klasse apart ★★★☆☆

Pitou brengt ons beheerste en doorvoelde pop waarin je folk én klassiek terughoort ★★★★☆

Rapper, zanger en producer Channel Tres laat funky hiphop versmelten met klassieke house ★★★★☆

Konzerthausorchester Berlin laat horen hoe weelderig en filmisch Franz Schrekers muziek is ★★★★☆

Rozenbooms bewerkingen van Bach worden getekend door nuchterheid en zijn respect voor de componist ★★★★☆

In jeugdvoorstelling ‘Ruzie’ (6+) staat één emotie centraal: ongefilterde, schaamteloze woede ★★★★☆

Op het meesterwerk ‘False Lankum’ krijgt antieke Ierse muziek een horrorachtig aura ★★★★★

Vorige Pagina 1 van 20 Volgende

Wilt u belangrijke informatie delen met de Volkskrant?

Tip hier onze journalisten

Op alle verhalen van de Volkskrant rust uiteraard copyright.
Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright @volkskrant.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden