Zweedse band door gepikte cd beroemd in Nederland

Die tijden zijn goddank voorbij. Deze week is Vidal op tournee door Nederland met zijn band Caesars Palace (op de albumhoezen foutief gespeld, zonder apostrof).

Een totaal onverwacht avontuur voor de vierkoppige gitaargroep, op de Nederlandse podia uitgebreid met een toetsenman. In thuisland Zweden staan ze onder contract bij het grote Virgin Records en verkochten ze ruim twintigduizend platen.

Maar buitenlandse avonturen leken er niet in te zitten.

Tot de Nederlandse band The Travoltas naar Zweden kwam en de muziek van Caesars Palace mee naar Nederland nam in de letterlijkste zin van het woord: in één van de Zweedse zalen waar zij optraden, draaide de dj het alleraardigste tweede Caesars Palace-album Cherry Kicks (2000).

Een lid van de Brabantse band pikte de cd, speelde hem door naar Aldo Perotti van de Amsterdamse muziekdistributeur De Konkurrent. Die was zo enthousiast dat hij speciaal voor de Nederlandse distributie van Caesars Palace een heus platenlabeltje uit de grond stampte: Alien Do God.

Cherry Kicks is release numero één van het label. Het debuutalbum, Youth Is Wasted On The Young (1998), zal nog volgen. 'Die plaat breng ik blind uit', zegt Perotti, 'dat had ik al besloten toen ik hem nog niet eens had gehoord.'

Het kan dus nog, zo'n eenmansactie: dankzij één gejat cd'tje en het enthousiasme van één man is Nederland het enige Europese land buiten Scandinavië geworden waar Cherry Kicks te koop is. Deze week piepte het album De Moordlijst binnen, de favorietenlijst van Nederlandse popjournalisten.

De rest van Europa loopt een ontzettend leuke plaat mis. Cherry Kicks bevat twaalf puntgave gitaarliedjes, aangekleed met keyboard-riedels en beïnvloed door zowel sixties beat als de punky powerpop van groepen als Teenage Fanclub, Weezer en The Posies. Op het podium krijgen de liedjes een gruizige rock 'n' roll-uitvoering mee.

Daarom wordt Caesars Palace soms geplaatst in het rijtje van landgenoten als The Hellacopters en The Hives, ofwel de lichting Zweden die muziek maakt voor het plezier, en zich lijkt af te zetten tegen de stroming van melancholieke gitaarbands, aangevoerd door het in Zweden immens populaire Kent.

'Logisch', zegt gitarist Joakim Ahlund, het hipste mannetje van de band en de enige die zich op het podium de lichaamstaal van een rockheld durft aan te meten. 'Kent komt uit fucking Eskilstuna. Dan zou ik ook chagrijnige muziek maken. Wij komen uit Stockholm. Een leuke stad. Althans, overdag.'

In Zweden trad Caesars Palace in totaal pas zo'n veertig keer op. Ahlund: ''s Avonds gingen we altijd gewoon naar huis. Dit is onze eerste echte tournee. We zijn nog nooit zo lang met de band op pad geweest.'

Hoe vaak komt het nog voor? Een buitenlandse gitaarband die dertien keer optreedt in het Nederlandse clubcircuit.

'In Zweden ben je na veertien, vijftien optredens wel uitgetoerd', zegt Ahlund, die naast popmuzikant ook nog regisseur van films en videoclips is. 'Of je moet in elk dorpshuis voor twintig dronken boeren spelen. Zelfs die tenten hebben we allemaal wel gehad. Daarna moet er weer een nieuwe plaat komen. Je kunt er in Zweden niet van rondkomen. Nederland heeft onze wereld plotseling tweemaal zo groot gemaakt.'