Zweeds gehakt uit de ballenbak

Rara, waar zijn we?

Het gros van de bevolking lijkt een dagje vrij aan te grijpen om te meubelen. En waar een uitje is, is eten. Elke slimme bankenboer, tafeltent en stoelenshop heeft een koffiecorner of haphoek om te voorkomen dat de klant naar buiten loopt en niet meer terug naar binnen.

Het goede voorbeeld is ooit gegeven door de moeder van alle woonwarenhuizen. Een hele dag gezellig winkelen zonder een hapje te eten? Niet bij IKEA! lokt de catalogus. 'Pauzeer even, kom smullen in ons restaurant en winkel dan lekker verder.' Die zin bevat minstens één onjuistheid. Althans, als je in de onlangs stevig uitgebreide vestiging in Amsterdam trek krijgt tijdens de avondspits in de voorjaarsvakantie. Vijfentwintig minuten duurt het om van het begin van het buffet tot bij de kassa te komen. Gedeelde smart; aan de andere kant van het zelfbedieningsrestaurant staat eenzelfde rij.

We doden de tijd met overleg over de inhoud van de eerstkomende vitrine, die om kwart voor zeven al zorgelijk leeg raakt. Als de keus is gevallen op een punt amandeltaart met een caramel- en nootjesdekje en een speculaasbavarois in de vorm van een hockeypuck zijn de toetjes bijna binnen handbereik. Op dat moment schuift een IKEA-dame de glazen deuren open en haalt alle toetjes weg. Het zoets rijdt op een karretje naar gene zijde van het buffet, alwaar de bordjes worden geparkeerd naast die andere rij klanten. Tegen de tijd dat we voetje voor voetje de vitrine met voorafjes bereiken, is daarmee hetzelfde gebeurd.

Na het kinderaanbod (Olvarit, Fristi en Calippo) en de broodmaaltijd (bolletjes, beleg, melk en rauwkost) schuifelen we richting warme happen. Die zijn net als de rest van het menu verdeeld in avontuurlijk Zweeds inclusief vlaggetje, en traditionele kost. We bestellen Zweedse gehaktballetjes en de schotel van de dag, gevulde kalfsborst. Die laatste is een grote ham-achtige plak waarin de vulling zich vooral onderscheidt door het dessin. De Zweedse balletjes smaken naar frikandel en zijn begoten met een ondefinieerbare bruine saus. Beide hoofdgerechten worden begeleid door een megaportie friet en een miniportie vitamine. Maar ze bevallen nog altijd beter dan de voorafjes. De blinis met kaviaar (rode en zwarte viskuit) blijken gortdroge poffers, de Westkustsalade is een berg sla-flinters met aangrijpend kleine mosselen en garnalen. Daarmee vergeleken zijn de toetjes best lekker.

We rekenen voor tweemaal drie gangen en twee miniflesjes rode wijn euro 23,14 af. En troosten elkaar: ach, het is warm en het vult. Ook die zin bevat minstens één onjuistheid.