Zinderend dansen kun je ook vanuit een rolstoel
Voor een zinderende dansshow heb je heus niet álle ledematen nodig.
Dansen in een rolstoel zielig en aandoenlijk? Nou nee, niet als je Madeleine Månsson heet. Zij komt van het Zweedse dansgezelschap Skånes Dansteater. Met haar collega Peter Nilsson, die zijn benen wel voluit kan gebruiken, danst ze Dare to Wreck. In dit duet over een vurige relatie, waar zij uiteindelijk ook vurig uit wegrolt, is ze snel, licht en wendbaar. Niks is onmogelijk. Månsson glijdt, draait, kiept. En zwiert, vastgehouden aan haar wielen, in het rond, zelfs boven het hoofd van haar partner.
Het is niet alleen lef, maar ook virtuositeit, inventiviteit en zeggingskracht die de Zweden hier in hun bewegingstaal laten zien. Een mooiere afsluiting kon het openingsprogramma van de tweede editie van DanceAble afgelopen vrijdag in Den Haag niet hebben. Dit driedaagse evenement, een initiatief van Holland Dance Festival, wil 'inclusiedans' op de kaart zetten in Nederland. Het is een wat zouteloze term, afgeleid van het begrip 'inclusieve samenleving'. Inclusiedans is dans door dansers met en zonder 'haperende' lichamen. 'Differently-abled dancers', zoals ze in Engeland, waar het fenomeen al meer is geprofessionaliseerd, zo positief zeggen.
Schaduwen en spiegelen
Het draait dus om de combinatie, de interactie. Dat die meer kan opleveren dan empowerment en sympathie, bewezen de uiteenlopende optredens. Natuurlijk blijft je blik vaak eerst hangen op het 'defect', zoals bij Aristide Rontini, die met zijn korte rechterarm afstudeerde aan de dansvakopleiding Codarts, een unicum. Als je naar hem kijkt, merk je hoe gewend je oog is aan symmetrie. Bij hem is die verstoord, maar zijn wervelende beweeglijkheid in zijn door wind, water en Philip Glass geïnspireerde solo schuift er andere beelden overheen.
Ook Redouan Ait Chitt, uit het Zuid-Hollandse Giessenburg en bekend van Everybody Dance Now, is een verhaal apart. Hij mist een stuk arm, een stuk been, een heup, een stel vingers, en toch heeft hij zichzelf getraind tot een breakdancer die meedoet aan battles en (buitenlandse) voorstellingen. Gecoacht door Ed Wubbe van Scapino Ballet Rotterdam heeft hij nu een duet gemaakt voor hemzelf en zijn jeugdvriend Jeroen van der Linden. In dit virtuoze stuk, waarbij de twee elkaar prachtig schaduwen en spiegelen, vergeet je in no time hun verschillen; ze zijn twee handen op een buik, dat is wat telt.
Experiment
Virtuositeit is geen must, zoals dat ook in de reguliere danswereld allang niet meer zo is. Veel dansliefhebbers in het overvolle Theater a/h Spui zeggen eerder op DanceAble af te komen 'omdat het iets nieuws is, iets experimenteels'. En dan werkt de eenvoud van Peter Leung van Het Nationale Ballet even goed. Zijn duet voor ballerina Nadine Drouin en rolstoeldanser Sander Verbeek, een talent uit de inclusiedanslessen voor amateurs die Holland Dance sinds 2014 organiseert, is poëtisch en spannend qua timing. Vooral theatraal krachtig was The Road, het zinderende resultaat van een vierdaagse meeting van dansers van inclusiedansgroepen uit India, Oeganda en Kenia in Den Haag, onder leiding van de Engelse Stopgap Dance Company.
Bij het symposium zijn voor het eerst ook de Nederlandse dansacademies met elkaar in gesprek gegaan over inclusiedans binnen hun muren. Wie weet wat dit oplevert voor het oprekken van de definitie van dans en het aanbod op de podia.
