sander donkersin 150 woorden
Zeven uur Beatles – het was beter als alleen ik de pauzeknop bediende
Mijn vrouw had geen idee waar ze aan begon toen ze ‘wel even een stukje’ mee zou kijken met de nieuwe Beatles-documentaire. Die van ruim zeven uur, rijkelijk gevuld met chagrijn, meligheid en oeverloos gejam, waarvan je toch geen seconde bleek te kunnen missen, omdat de Fab Four ondertussen recht voor je ogen het ene na het andere absolute meesterwerk bakken. Simpelweg ongelooflijk om te zien.
Mijn vrouw zag het dus ook. Ik denk dat ze wel begreep dat je niet moet gaan douchen als je ook kunt meemaken hoe ‘Jojo’ in Get Back terechtkomt, dat je niet de stad in kunt als er aan Don’t Let Me Down wordt gesleuteld, en dat het beter was als alleen ik af en toe op pauze drukte, voor context en duiding, al met al maar zo’n dertig keer, waarna inderdaad de winkels al dicht waren en we alleen nog rijstwafels in huis hadden. Volgens mij heeft ze genoten.
