Zelfde huidskleur, andere ervaring: kwestie van perspectief
Brief van de dag: Kwestie van perspectief
Mijn kinderen zijn van hetzelfde gemengde bloed als Anousha Nzume: Nederlandse moeder, Malinese vader. Wij woonden in Kameroen, waar zij naar de lokale en dus volledig zwarte basisschool gingen. Aan het eind van de schooldag ging ik mijn zoon halen en zag hem niet op het drukke schoolplein. Meteen waren er behulpzame kinderen: 'O, u komt zeker het witje ophalen? Die is daar.' Kwestie van perspectief. We vierden elk jaar Sinterklaas op de ambassade en hebben een keer onze Kameroense oppas meegenomen. Hilarisch vond ze dat: die witte ambassademedewerkers die zich zwart hadden gemaakt. Nog weken later kon ze bij de herinnering weer uitbundig in lachen uitbarsten. Kwestie van perspectief. In Senegal ben ik met een medewerker van het Ministerie van Landbouw eens mee geweest naar een dorp, waar niet alleen kleine kinderen gillend wegrenden, maar ook een oude vrouw toen ze mij zag gauw haar huis in ging. De boeman in die streek is wit en was dus in mijn persoon opeens in hun dorp verschenen, legde mijn Senegalese collega enigszins beschaamd uit. Kwestie van perspectief.
Godelieve Mars, Haarlem
Lariekoek
De auteur van het artikel 'Vijfentwintigduizend onderduikers. Een miljoen helpers?' (Ten eerste, 4 mei) maakt een storende denkfout. Hij haalt journalist Milo Anstadt aan die stelde dat elke onderduiker zeker veertig helpers moet hebben gehad. 'Dat zou betekenen dat zo'n miljoen Nederlanders op enigerlei wijze betrokken waren bij de huisvesting of verzorging van onderduikers. Om alle 140 duizend Nederlandse Joden te redden, zouden 5,6 miljoen helpers nodig zijn geweest.'
Wat een larieconclusie. Het artikel veronderstelt namelijk dat elke onderduiker veertig eigen/unieke helpers zou hebben gehad. De werkelijkheid was natuurlijk anders. In veel gevallen waren het dezelfde helpers (verzetsmensen en onderdakbieders) die verschillende tientallen, soms wel honderden onderduikers hebben geholpen.
Anstadt zou met zijn aantal gelijk gehad kunnen hebben, de schrijver van het artikel heeft dat zeker niet. De Nederlandse helden die hun leven hebben gewaagd om anderen te helpen, waren dun gezaaid. Hun aantal zal eerder enkele duizenden hebben belopen.
Hun is veel dank verschuldigd, ook door mij. Zonder hen was ik er niet geweest. Maar laten we het sprookje van Nederland als heldhaftig verzetsland, dat de eerste twintig jaar na de oorlog graag werd verteld, alsjeblieft niet opnieuw leven inblazen.
David Serphos, Amstelveen
Op de Dam
Een tot nadenken stemmende bijdrage, van Jan Kuitenbrouwer naar aanleiding van de discussies rond de dodenherdenking op 4 mei. Het antwoord op de vraag wie wij nu eigenlijk gedurende die twee minuten stilte herdenken en voor wie kransen en bloemen worden neergelegd, blijkt door de jaren heen niet eenduidig en vanzelfsprekend. Herdenken we degenen die hun leven, al dan niet vrijwillig, hebben gegeven , of degenen aan wie het leven ontnomen werd? Doet het er veel toe of iemand een held genoemd mag worden of 'slechts' een slachtoffer is? Is het niet belangrijker dat we stilstaan bij wat we herdenken? Dat wij er nog steeds niet in zijn geslaagd te voorkomen meegesleurd te worden in oorlogen en andere belangenconflicten. Het is goed om op de Dam en elders samen te komen om het verleden levend te houden, maar vooral om te beseffen dat wat wij vrede noemen de periode tussen de vorige en volgende oorlog is.
Vincent Ophoff, Wassenaar
Liefde voor het leven
Op 4 mei koesteren wij een morele maskerade, constateert Jan Kuitenbrouwer. Volgens mij heeft hij het vooral over de beweegredenen van mensen in oorlogen. Maar niemand ter wereld 'geeft' zijn leven. De meeste mensen hebben het daarvoor te lief. Wat me verdrietig maakt, zijn al die doden. We kunnen niet weten of al die doden voor hun sterven een morele afweging maken.
Henk Schell, Bennebroek
Zondebok
4 mei 2017. Snel tijdens het eten nog even naar het tv-journaal kijken. O, ze zenden voor de gelegenheid een propaganda-filmpje uit de oorlog uit: enge pijlen overwoekeren een kaartje van Europa en de wereld. Boosaardige teksten onderstrepen dat Nederland bedreigd wordt. Maar de zondebok blijkt ineens niet 'de Jood', maar 'de moslim'. Vluchtelingen bedreigen ons. Ik blijk in (publiek gefinancierde) PVV-propaganda te zijn beland. Zendtijd voor politieke partijen (of desgewenst 'bewegingen'). Wie verzint dit? Net op 4 mei? Zit er bij de NPO iemand erg te slapen? Of was het toch meer een waarschuwing?
Guido Bamberg, Nieuwegein
Levenswijsheid
Verfrissend en accuraat, de tirade van uw Jacq. Veldman tegen de totale leegte van pseudodiepzinnige slogans waarvan steeds meer suf gecoachte mensen zich bedienen in hun levenslange zoektocht naar hun eigenste ik ('De dag is als een appelboom, maar je moet de appels zélf plukken.' 'Everything will be okay in the end, if it's not okay it's not the end.')
Het ergst zijn de simpelmanskreten die van 'echte' levenswijsheid moeten getuigen. Holle piepplastic motto's die elk weldenkend mens tot schuimbekken zouden brengen.
Ik kan er met Jacq. weinig anders in zien dan met een nepwijsgerig sausje overgoten egocentrisme. Ga vooral op zoek naar jezelf en leef in het moment maar doe het a.u.b. in stilte en val mij er niet lastig mee.
Het tij lijkt echter te keren voor de evangeliserende 'me, myself and I'- types. Op een drukbezochte Koningsdag- braderie trof ik een wandversiering aan met als tekst: 'Wil je vlinders in je buik? Steek een rups in je reet.' Zo kun je toch met jezelf bezig zijn zonder de ander tot last te wezen.
S. Paul, Bussum
Lekker vrij
Het is mooi dat veel Nederlanders een feestdag willen opgeven om op 5 mei vrij te krijgen. De overheidsambtenaren hebben dat ook gedaan: Goede Vrijdag is nu een werkdag en 5 mei hebben ze vrij. Maar Goede Vrijdag is altijd een vrijdag en 5 mei valt twee van de zeven keer in een weekeinde.
Wat mij betreft blijven Paas- en Pinkstermaandag gewoon vrij en doen we het op 5 mei eens in de vijf jaar (als dat maar wel een doordeweekse dag is).
Willem F. Korthals Altes, Amsterdam
Inheemse talen bye bye
In het prachtige interview met linguïst Pieter Muysken legt hij het verband tussen de aanleg van wegen en het uitsterven van inheemse talen. Infrastructurele projecten leiden helaas regelmatig tot ernstige schendingen van de rechten van inheemse volken. En in sommige gevallen gebeurt dit met Nederlands belastinggeld!
Neem bijvoorbeeld de Barro Blanco-dam, die in Panama gebouwd wordt met financiële steun van de Nederlandse ontwikkelingsbank FMO.
Het stuwmeer bij die dam bedreigt niet alleen meerdere huizen en landbouwgronden, maar bedreigt ook de enige school waar de inheemse taal van de Ngäbe-Buglé op schrift wordt onderwezen.
Ik hoop dat wetenschappelijk onderzoek zoals dat van Pieter Muysken bijdraagt aan meer waardering voor inheemse talen en culturen en daarmee ook aan het respecteren van inheemse rechten.
M. van Rijn, Lelystad
Boetes
Wat een interessante bijdrage van Peter de Waard. Ik heb nooit geweten dat er landen waren die inkomensafhankelijke boetes voor verkeersovertredingen gaven. Ik ben helemaal voor, ik mag hopen dat GroenLinks de VVD kan overtuigen (best een goede aanvulling op de staatskas, lijkt me)
Margaret Tjeerdsma, Arnhem
Verkeersdoden
Veilig Verkeer Nederland maakt zich zorgen over het stijgend aantal verkeersdoden. Een van de mogelijke oorzaken wordt toegeschreven aan het gebruik van smartphones tijdens het rijden. In dat verband baart mij het toenemend aantal grote helverlichte commerciële beeldschermen met bewegende beelden langs de weg evenveel zorgen. Je treft ze nu zelfs aan op gevaarlijke en drukke kruispunten. Als de flitsende reclame langs de voetbalvelden mij niet bevalt, dan kan ik wegzappen, maar in het verkeer kan ik dat niet en ben ik slachtoffer van commercie die door overheid, gemeenten, blijkbaar wordt gedoogd. Om commerciële redenen?
Frans Derks, Brielle
Henry Keizer weet best beter
Henry Keizer, de VVD-voorzitter die zijn taken voorlopig heeft neergelegd, is volgens zijn eigen website ondernemer en hij bekleedt verscheidene bestuurlijke functies.
Sinds 2012 is deze ondernemer de baas van de Facultatieve Groep, een onderneming met ruim zevenhonderd man personeel. De Wet op de Ondernemingsraden stelt in artikel 2 een ondernemingsraad verplicht voor bedrijven met ten minste vijftig mensen in dienst. Desondanks heeft de Facultatieve Groep geen ondernemingsraad.Tijdens zijn persconferentie waar selectief journalisten werden geweerd, antwoordde Keizer op de vraag waarom er geen ondernemingsraad was: 'Ik ken die regels niet.'
Deze uitlating uit de mond van deze door de wol geverfde ondernemer kan worden beschouwd als een flagrante en kwalijke leugen.
mr. H.A.Marquart Scholtz, Haren
Idealen
Welke 'prachtige idealen van de nazi's' bedoelt Arnon Grunberg in zijn stukje?
Brenda Reyerse, Amsterdam
Hulde
Sytze Faber schreef een opiniestuk over de kansarmen dat me uit het hart gegrepen is. In een paar zinnen maakt hij duidelijk waarom meer dan 40 procent van de Europese kiezers tegenwoordig voor partijen en standpunten kiezen die gevestigde partijen niet willen horen. Martin Sommer wees afgelopen zaterdag op het gesloten denkraam van de gevestigde partijen. Deze partijen hebben geen of te weinig oor voor de belangen van mensen die afhankelijk zijn van de verzorgingsstaat. De Volkskrant vatte op 19 april in een kort glashelder artikel de conclusie van het IMF samen dat lager en middelbaar opgeleide werknemers in het Westen in de nabije toekomst naar werk kunnen fluiten onder de huidige economische wereldorde. Fabers bijdrage helpt om deze boodschap te laten doordringen bij de politici die ons land leiden.
Peter Smets, Voorburg
