Zangeres Janne Schra leeft in een cocon: 'Die haartjes, dat neusje, die oogjes'

Pas drie weken oud is ze. Ola Sophia, zondagskind, geboren in bad. Janne: 'Mijn geest was erbij, maar mijn lichaam nam het volledig over.'

Vriend Pepijn (32): 'Als een dier.'

Daar ligt ze, het meiske, in een zee van bloemen en kaarten, kind in het licht.

Hoe het gaat? Nou, noem alle clichés maar op.

Instantliefde. Kijken, kijken, kijken.

Voel die haartjes, check dat neusje. En zie je die oogjes? Echte Schra-oogjes.

Terwijl: zoveel interesse hadden ze niet, in baby's. Zij waren van die horkerige kraamvisite met een babypakje van drie maten te groot.

Maar nu is alles anders, want Ola is er. Hij gaf haar zijn achternaam, dus bepaalde zij de voornaam. Janne: 'Ola is een Zweedse jongensnaam, net als Janne. Toen ik na een optreden eens een supervrolijke Ola ontmoette, wist ik meteen: ooit noem ik mijn kind zo.'

En tuurlijk, tuurlijk zijn er momenten dat ze er helemaal doorheen zitten. Janne: 'De ene dag denk je: dit is het meest fantastische ever en een moment later zit je jankend op de plee.'

Pepijn: 'Het is extreem, je hebt gewoon nog nooit zoiets meegemaakt.'

Janne: 'Jij hebt haar één keer aan mij gegeven alsof ze een brandende pan was, haha.'

Pepijn: 'Ik heb nu eenmaal geen borsten. Dan is het soms lastig troosten.'

En ook: 'Amper twee jaar geleden stond mijn leven vooral in het teken van weggaan, twijfelen, zoeken en verlangen naar iets groters. Ik woonde antikraak, had hem niet eens. Het album dat eraan komt, gaat vooral daarover. Terwijl ik het nu allemaal heb.'

Pepijn: 'Die treurige zoektocht naar jezelf is in één klap opgelost.' Want ook hij hoeft ineens nergens meer naartoe. Staat-ie in de kroeg, wil hij naar huis, bizar toch. Komt door haar, door Knolletje, door Bollie, kijk nou toch. En dus gaat het bezoek nu weer. De cocon sluit, het kind drinkt en alles is liefde.