'Zaktelefoons inleveren, er komt zo iemand bij u'

Al gauw blijkt dat de NAS, een speciale divisie, niet alleen bij Lampre op bezoek is, maar bij alle wielerploegen. 'Wij controleren alleen, meneer, niets om u zorgen over te maken.'

In slagorde moeten de wielrenners en verzorgers onder begeleiding van twee grijze pakken naar hun kamers gaan. Alles moet open en alles moet verklaard. Jeroen Blijlevens, die op dat moment hetzelfde meemaakt in zijn hotel in Imperia, vertelt later: 'Ze vroegen wat alles was, een vitamine-tablet, iets voor de kramp en als ze iets niet vertrouwden, namen ze het in beslag. Maar ik had de indruk dat ze het nogal gênant vonden om te doen.'

Nadat alles op papier is gezet en ondertekend, krijgt iedereen in het Lampre-hotel zijn identiteitsbewijs terug. Inmiddels is het al ruim na elven en moeten alle ploegauto's nog worden leeggehaald en onderzocht.

Het gaat er niet in alle hotels even discreet aan toe. Bij de ploeg van roze-truidrager Simoni mochten ze vóór de controle eerst de maaltijd beëindigen, bij een andere ploeg werd noodgedwongen op de gang wat naar binnen gewerkt.

Ver na middernacht is er contact tussen de ploegleiders. Voorzitter Manolo Saiz van de Spaanse Once ploeg maakte dergelijke scenes al mee in de 'doping-Tour' van 1998. In de Giro werden tweemaal eerder invallen gedaan. Een eerste maal in 1996, toen de Giro na drie wedstrijddagen in Griekenland op Italiaanse bodem terugkeerde. Er werd toen niets gevonden. Maar in 1997 bij een inval in het hotel van de MG-ploeg van ploegleider Giancarlo Ferretti werden anabolica en groeihormonen aangetroffen. De rechtszaak liep destijds overigens met een sisser af.

Daarom is de Italiaanse wielerwereld ook zo ontstemd. 'Ze maken de wielersport kapot' en 'Ze gaan nooit op bezoek bij een voetbalploeg op de avond voor de kampioenswedstrijd', zeggen Pietro Algeri, ploegleider, en Beppe Saronni, manager van de Lampre ploeg.

Algemeen wordt verzucht: waarom doen ze dat niet een dag eerder, als er een rustdag is? De ploegleiders komen diep in de nacht telefonisch tot een akkoord om de etappe later te laten vertrekken en honderd kilometer verderop te starten om de renners nog wat rust te gunnen.

De communicatie blijkt echter niet optimaal. Zo staat 's morgens om half tien de Lotto-ploeg aan het vertrek in Imperia. Ploegleider Walter Planckaert: 'Niemand heeft ons gebeld en bij de start ben ik de organisatie maar eens gaan bellen.'

Planckaert wordt doorverwezen naar de nieuwe vertrekpaats. Maar ook bij Santuario di Vicoforte, waar de verlate start zal zijn, staan de roodhemden van Lotto als de enige wielrenners. De andere coureurs vergaderen in San Remo over de vraag of zij überhaupt nog wel zullen starten in deze Giro of dat de ronde al afgelopen is.

Dat beraad loopt zo lang uit, dat de organisatie kort voor het middaguur de etappe om organisatorische redenen annuleert.

Het is de eerste keer dat de koninginnerit moet worden afgelast om andere redenen dan slechte weersomstandigheden. De laatste keer was in 1995, toen de tegenstanders van Tony Rominger zich de laatste kans zagen ontnomen om de roze trui van de Zwitserse schouders te krijgen.

Bij het nieuws van de annulering lopen de met fans volgestroomde bergen - velen hebben de nacht op de berg geslapen - langzamerhand leeg.

Ze zijn niet eens zo heel erg teleurgesteld. Maar het had zoveel veel mooier kunnen zijn, zegt een huilende man in de finishplaats. Sant'Anna di Vinadio doet al zolang zijn best de Giro in huis te halen.

De Lotto-renners besluiten toch te gaan fietsen, al is het maar naar hun hotel vijftig kilometer verderop. De andere renners van het peloton vergaderen tot diep in de middag door. Om half vier besluiten ze door te gaan. 'In het belang van de toekomst van onze sport', aldus Mario Cipollini.