Wat kon hij anders zeggen?

Smeets: 'De Tour wacht op niemand. Het is wreed.'

Jean Nelissen pakte zijn archief erbij en herinnerde op de juiste toon aan de drie renners die eerder stierven tijdens de Ronde.

En dat alles gaf mooi aan hoe dat ligt, met de Tour en de dood.

Aan Casartelli's ongeluk zal tijdens afdalingen nog vaak worden gerefereerd: onderschat dit niet, u bent rechtstreeks getuige van een link spelletje met de dood.

Tragiek en heroïek zijn in de Tour als broer en zus. En heroïek maakt deel uit van het marketingplan van directeur Leblanc.

Tom Simpson overleed op de Ventoux. Zijn naam herleefde vorig jaar, toen die berg weer eens werd beklommen, ten bewijze van de verschrikkingen van Petrarca's berg.

Magere Hein aan het vertrek, komt dat zien.

De Tour werd in Nederland pas echt populair nadat Wim van Est in het ravijn was getuimeld.

'Het begint nu fantastisch interessant te worden', zei Jean Nelissen toen Riis en Zülle op de Tourmalet de aanval openden.

Misschien was dat ongepast, maar ik geef toe dat ik er eens goed voor ging zitten.

Tot zover Fabio Casartelli, nummer 114, Olympisch kampioen, tot gisteren 87ste in het klassement.

Aan het eind van de uitzending zag je hem nog even liggen, in het overzicht van de meest gedenkwaardige momenten van de dag. Ze hadden er een klassiek muziekje onder gezet, maar geen requiem.

Zestiende etappe, Tarbes-Pau, Tourtip Rupert Guinnes (The European): 1. Mejia, 2. Indurain, 3. Cubino.

Bert Wagendorp