Nieuws
Wolf maakt einde aan een eeuw aanwezigheid van de moeflon op de Hoge Veluwe. Of toch niet?
Op Park de Hoge Veluwe is de ‘iconische’ moeflon na ruim een eeuw verdwenen. Dankzij de wolf. Maar het park werkt aan een terugkeer.
Op de Hoge Veluwe is de moeflon, het Corsicaanse schaap dat er de heide openhoudt, andermaal door de wolf van de kaart geveegd. Van de menukaart in het parkrestaurant was de moeflon al enige tijd verdwenen dankzij de vraatzuchtige wolf, die de jacht op het teveel aan schapen overbodig maakte. Inmiddels loopt dankzij een wolvenpaar en vijf jonkies op de 5.400 hectare parkgrond helemaal geen moeflon meer vrij rond.
Het is snel gegaan sinds de wolf het omheinde park in 2021 binnenkwam, vermoedelijk door kapotgemaakte hekken. Toen de Volkskrant in augustus vorig jaar een bezoek bracht, had de wolf de helft van de moeflons te grazen genomen. En nu, aan het begin van het nieuwe jaar moet terreinbeheerder Jakob Leidekker tot zijn spijt concluderen: ‘Wij zien ze niet meer’.
Cadeau van de groothertogin
Zoals een melkveehouder trots is op een koeienstamboom die terugvoert naar zijn eigen voorvaderen, zo heeft de moeflontak op de Hoge Veluwe een warm plekje in het hart van de beheerders. Het dier voert terug naar de stichter van landgoed De Hoge Veluwe: Anton Kröller. Hij was het die ruim honderd jaar geleden twaalf moeflons cadeau kreeg van groothertogin Charlotte van Luxemburg.
Het jachtobject is in de jaren verworden tot een beheerder van het park. Het dier laat zich de grove den goed smaken en voorkomt daarmee dat de Europees beschermde ‘heischrale graslanden’ dichtgroeien. Volgens parkdirecteur Seger baron van Voorst tot Voorst is de moeflon het enige dier dat grove dennen eet, en met een eeuw aanwezigheid geen exoot, maar een ‘iconische soort’. Bovendien was er in de goede jaren als bonus het teveel aan dieren − door afschot werd een ideale stand van 220 moeflons aangehouden − dat in het stoofpotje van het parkrestaurant belandde.
Achterdeurtje
Die tijden zijn dus voorbij, en het lijkt er nu ook op dat het park een andere manier moet vinden om de natuur in het park te beheren. Maar er is een achterdeurtje.
Want het parkmanagement had al rekening gehouden met het uitsterfscenario. Na de komst van de wolf is in het park een gebied afgezet met stroomdraden en camera’s. Dertig moeflons zijn gevangen en leven afgeschermd van de wolf in deze vangkraal. ‘Hun dna hebben we nu veilig weten te stellen’, zegt Leidekker.
Ondertussen probeert het parkbestuur bij Provincie Gelderland een ontheffing te krijgen om de Europees beschermde wolf het park uit te mogen werken. Vooralsnog zonder succes. De provincie heeft in een voorlopig besluit een betere onderbouwing gevraagd.
‘Kansloos’, zegt wolvenkenner Maurice La Haye van de Zoogdiervereniging over de vrijstelling. Het argument van Leidekker dat Zweden en andere landen ook wolven laten afschieten, houdt volgens hem geen stand. ‘De Europese Commissie kijkt heel kritisch naar wat er in Zweden gebeurt’, zegt hij. ‘Bovendien, daar leven honderden wolven. Met een handjevol wolven kan hier absoluut geen sprake zijn van afschot.’
Het argument dat de moeflon het enige dier is dat grove dennen opeet, noemt La Haye ‘onzin’. Zonder de moeflon gaat het open heidegebied echt niet verdwijnen, is zijn overtuiging. ‘Het dier is een verdienmodel, het uithangbord van het park’, zegt hij. ‘Ik snap dat het pijn doet, maar net als in elk ander gebied met moeflons waar de wolf opdook, gaat dit schaap ook op de Hoge Veluwe verdwijnen.’
