Wintersporters 'zielsblij' terug uit verwoest Galtür

Van onze verslaggever

ROTTERDAM

'Plotseling werd het dinsdagmiddag pikdonker', zegt J. Nelissen (49) uit Venlo. 'Wij zaten in het hotel naar de televisie te kijken en het beeld viel weg. Er was geen lawaai, helemaal niets. Alleen buiten op straat ontstond paniek.'

In de lobby van het Rotterdamse vliegveld zit T. Vergeldt, eveneens uit Venlo, met een kaart van Galtür op schoot. Hij wijst aan welke huizen werden weggevaagd en waar de doden zijn gevallen. 'Hier, vrijwel tegenover ons hotel.'

Nelissen kreeg te verstaan dat hij binnen moest blijven, maar sloeg dat advies in de wind. 'Mijn dochter van acht jaar oud was buiten. Het was levensgevaarlijk, maar ik ben naar het centrum van het dorp gerend en vond haar na een half uur in een restaurant. Gelukkig ongedeerd.'

Met een gids moest hij met zijn dochter naar het hotel terug. De situatie direct na de lawine was beangstigend, vertelt Nelissen. 'Het is een heel spannend idee om buiten te zijn. Er kan nog een lawine komen.'

Dorpelingen kwamen onmiddellijk naar buiten met prikstokken en schoppen. Het gebied waar sneeuw lag was erg groot en dus moesten de reddingswerkers gokken waar slachtoffers zouden kunnen liggen. Veel Nederlanders hielpen met het reddingswerk, zeggen de beide mannen.

'Alsof er een bom was ontploft.' Zo omschrijft Vergeldt de aanblik van het dorp na de ramp. 'Wij komen al jaren in Galtür, maar na de lawine kenden wij het plaatsje niet meer terug.' Vanuit het dorp was herhaaldelijk te zien hoe de sneeuw op de bergen ging schuiven en in het dal belandde. Ook onderweg vanuit de helikopter op weg naar het vliegveld van Innsbruck zagen Nelissen en Vergeldt diverse lawines.

'De dorpelingen zien vaker lawines. Zij houden er statistieken van bij. Zoveel sneeuw en dit soort lawines zijn daar in driehonderd jaar niet voorgekomen', weet Vergeldt.

De donderdag teruggekeerde reizigers omschrijven de afgelopen dagen in Galtür als chaotisch. Weinig informatie en geen zicht op evacuatie.

'Spannend. Wij dachten dat wij woensdag al weg konden, maar toen wij op de landingsplek van de helikopters kwamen, bleek dat we nog moesten wachten', zegt Nelissen.

Eten was geen probleem. Er was fors ingeslagen. De laatste dagen in het Oostenrijkse bergdorp bakte Nelissen hamburgers in het hotel. Onder andere voor de militairen die werden ingevlogen om te helpen bij het opruimen van de ravage.

'Je moet toch wat doen. Anders verveel je je maar.' Hij heeft zijn auto achtergelaten. 'Die is volledig ingesneeuwd. Er staan in dat dorp honderden auto's te wachten tot ze weer worden opgehaald. Sommige liggen op de kop, onder de sneeuw.'