Wij zijn zo ontiegelijk rijk

Natuurlijk merken wij, als stel met een prima inkomen, heus wel dat het achteruitgaat met de koopkracht. Wij merken dat aan het huishoudbudget waarmee we steeds minder makkelijk rondkomen en waar we bij moeten storten. Verder gaan wij weinig uit eten, ik kan zelf meestal lekkerder koken, heeft ons hele gezin fatsoenlijk schoeisel aan de voeten en nemen wij gewoon ons eigen broodje mee naar het werk. Plus fruit.

Ik schaam mij dat er mensen zijn die klagen over het gebrek aan luxe, terwijl wij zo ontiegelijk rijk zijn en daarmee heel tevreden zouden moeten zijn.

Dat de regering een bende schavuiten is die het werkende mensen steeds moeilijker maakt, met allerlei nieuwe vindingen om aan geld te komen voor hun kiezersbedrog, keur ik af, maar ik ben nog altijd heel rijk en tevreden met mijn middeninkomen, goed betaalbare huis en fijne leven.

Mw. A.M.S.Groot, Purmerend

Middeninkomen?

In het magazine staat een artikel over mensen met middeninkomens die niet rond kunnen komen. Ik vraag me werkelijk af wat de definitie van een middeninkomen is: het eerste stel verdient samen 45.000 bruto per jaar. Verderop wordt het bedrag van 2.000 plus 1.200 netto genoemd. Dat is al een jaarinkomen van ongeveer 40.000 netto, en is al gauw 65.000 bruto. Rekenfoutje? Het tweede stel heeft 4.000 vaste lasten en houdt een kleine 2.000 euro over. 6.000 netto per maand, dan kom je op een jaarinkomen van ver over een ton. Als dat een middeninkomen is, hoor ik bij de minima.

Coen Emmer, Amsterdam

Flink tobben

Ik was er bijna ingetrapt. Dat artikel over die zielige arme mensjes die hun boot moeten verkopen en nog maar net een werkster en schouwburgabonnement kunnen betalen. Al lezende dacht ik: dit kan niet waar zijn, dit publiceert de Volkskrant niet en daarbij, deze mensen bestaan ook niet.

Met een schamele 45.000 bruto per jaar is het natuurlijk ook flink tobben, dat begrijpt iedereen. Neem ook nog de arme Anne-Roos, 2.000 euro per maand over, ‘daar redden we het niet mee’. Gelukkig zijn de namen gefingeerd en ik neem aan het hele verhaal. Toch nog grappig op de zaterdagochtend.

Albert Taminiau, Amsterdam

Huishoudboekje

Anne-Roos, wij hebben nog niet eens 2.000 euro netto in de maand. Daar moeten onze vaste lasten nog vanaf. Wij kunnen kopen wat we nodig hebben, we hebben ook ons kaasje en ons wijntje om maar zo te zeggen, en zien daarnaast nog kans om te sparen. We komen niets tekort.

Wij hebben in het verleden een dinky-tijdperk (double income, no kids) gekend, weliswaar op niveau jan modaal, maar toch. Wij hebben door omstandigheden ook een periode van drie maanden gekend waarin we geen inkomen hadden. En toch hebben we ons steeds weer aan kunnen passen, zonder ooit een cent te hebben moeten lenen. En daar ben ik best trots op.

Ik heb geen medelijden met deze zogenaamde middeninkomens. Wat mij treurig maakt aan dit verhaal, is de gedachte dat deze veelal goed opgeleide mensen kennelijk niet in staat zijn hun gezonde verstand te gebruiken bij het op orde houden van hun eigen huishoudboekje.

L. Kersten, Malden