Een tragedie op de Zuidpool

Antarctica, 16 maart 1912

Eergisteren zei Titus Oates dat hij niet meer verder kon en stelde voor dat wij hem in zijn slaapzak zouden achterlaten. Dat was natuurlijk uitgesloten. 's Nachts ging hij hard achteruit; wij wisten dat hij spoedig zou sterven.

Degene die dit boek vindt, verzoek ik de volgende feiten bekend te maken: Oates' laatste gedachten gingen uit naar zijn moeder; kort tevoren zei hij trots dat zijn regiment hem zou bewonderen om de moed waarmee hij de dood tegemoet trad. Wij alle drie kunnen zijn moed bevestigen. De voorlaatste nacht viel hij in slaap in de hoop dat hij niet meer wakker werd, maar 's morgens werd hij toch wakker. Buiten woedde een hevige storm. 'Ik ga eventjes naar buiten', zei hij. 'En misschien blijf ik een poosje weg.' Daarop begaf hij zich naar buiten - en wij hebben hem niet meer teruggezien.

_{Robert Falcon Scott (1868-1912), Britse poolreiziger. Ingekort fragment uit Scotts laatste expeditie. Vertaling J.M.A.G. Hendriks. Uitgeverij Hollandia, 1987.}