Werkelijk

En zo kan het dus dat een land een week lang in de ban is van een helaas doodordinaire vechtpartij op straat - de hype van de week. Het OM had de beelden aan Omroep Brabant gegeven en op internet laten circuleren, bij wijze van Opsporing Verzocht 2.0.

Het experiment lijkt ontploft in het lab: de daders stonden binnen een dag met naam en al op Facebook, Twitter en weblogs. Waar kranten voor de vorm nog millimeterdunne balkjes voor de ogen plaatsten, had heel Nederland de vechtersbazen allang in de ogen gekeken en opgebracht voor het volksgericht. Dat een onschuldige jongen met dezelfde naam als een van de daders tientallen bedreigingen moest incasseren, is collateral damage.

Televisie bleef niet achter: de beelden waren er, en ze waren 'heftig'. Dat was de nieuwswaarde op zichzelf, die het alledaagse van het 'nieuws' verdrong.

De situatie leidde tot een opmerkelijk tv-moment. Terwijl justitie nog volop op zoek heette te zijn naar de daders, belde woensdag in PowNews - het tv-broertje van Geenstijl, dat de namen en rugnummers had gepubliceerd - de jonge, eigengereide verslaggever Danny Ghosen onverschrokken aan bij het woonhuis van de hoofddader in Turnhout. Niet bepaald het 'rijkeluiskasteel' waarover Geenstijl repte, trouwens.

Er waren vrienden van de dader, die hem niet binnen lieten. Hun vriend 'is niet in staat om te praten', zeiden ze. Even later belden twee politieagenten aan, en gingen de woning binnen. Ze kwamen naar buiten zonder arrestant.

Ghosen eropaf: 'Hoe kan dat dan? Die jongen zit binnen, jullie kunnen hem zó arresteren, en jullie lopen voor de tweede keer weg! Toch wel een beetje gek, vindt u niet?' Het duo zei niets en reed weg.

De kijker bleef achter, net als Ghosen. De werkelijkheid zat vast ingewikkelder in elkaar, maar surrealistisch was het wel.

In RTL Boulevard ontplofte een andere werkelijkheid. De VARA had in een radioreportage getwijfeld aan de beeldvorming rond Tim Ribberink, de jongen die zelfmoord pleegde omdat hij gepest zou zijn. Er bleek geen afscheidsbrief te zijn, niemand kon bevestigen dat Tim werkelijk gepest was.

Misschien is de timing ongelukkig, het nieuws is zeker pijnlijk. Hoewel het tweede deel vandaag pas wordt uitgezonden, waren Albert Verlinde en Daphne Dekkers donderdag al woedend op de VARA. Het ontaardde in een partijtje foeteren tegen de eindredacteur van het radioprogramma. Daphne Dekkers: 'Ik krijg het er gewoon warm van.' Verlinde achtte zich - met de dood van Antonie Kamerling in zijn familie - ervaringsdeskundige, en siste: 'Willen jullie aantonen dat die ouders willens en wetens, over de rug van hun zoon, iets hebben willen creëren?'

Apotheose was zijn verwijt van 'roddeljournalistiek' naar de eindredacteur. De toegift: 'Claudia de Breij presenteert De kunst van het maken. 'De kunst van het afmaken' kan misschien ook. Dankjewel. Bwahhh!'

Emotie overstemde de feiten. Media - televisie voorop - zwolgen in het makkelijk te vatten beeld van een doodgepeste jongen. Zo willen we het graag houden. Een andere, ingewikkelder waarheid - al wordt die een dag later pas onthuld - is bij voorbaat onwelkom.

De werkelijkheid is te complex geworden voor televisie. Voor veel kijkers trouwens ook.

undefined