wereldmuziek

De Malinese muziekwereld en liefhebbers van West-Afrikaanse muziek in het algemeen waren geschokt toen op 1 juni Lobi Traoré geheel onverwachts overleed, nog maar 49 jaar oud. De eigenzinnige zanger en gitarist was geliefd, vooral om zijn intense, vaak vele uren durende optredens, maar zijn platenoeuvre is helaas mager. Hoewel er waarschijnlijk nog wel cd’s van hem zullen uitkomen, zijn deze opnamen de laatste die hij heeft gemaakt.

In tegenstelling tot die met zijn band, waarin blues en rock doorklinken, zijn deze stukken uiterst sober: alleen zang en akoestische gitaar, onopgesmukt op de band gezet. Vooral de begeleiding is op het eerste gehoor wat bizar: fel gepluk aan de snaren, hortend en stotend, maar bij nader inzien heel subtiel, en soms ook vloeiend de stem volgend. En die is zeer indringend: soms warm en bedwelmend, maar vaak ook een snijdende falset of een rauwe kreet, een bluesachtig naar de toon toe glijdend gekreun.

De 36 minuten muziek zijn in vier uur opgenomen, in één ruk; toen de producer om meer vroeg moest Traoré weg, om op een bruiloft te gaan spelen.

Kabbelende lijnen
Daby Balde: Le Marigot Club Dakar. Riverboat Records/World Music Network.

Ook een mooie stem, maar hoewel rijker omlijst toch wat minder aangrijpend. Daby Balde komt uit Senegal, uit de landelijke streek Casamance, en daardoor heeft zijn stijl weinig te maken met de enerverende, stadse mbalax van Youssou N’Dour en anderen. Veel kabbelende lijnen op gitaar, kora en balafon, mooi in elkaar geweven maar niet altijd even boeiend.

Dat geldt ook voor de songs: meestal pakkend, met rake, soul-achtige hooks en fantasierijk gearrangeerde vrouwelijke achtergrondzang, en ook soms simpele, circulaire melodietjes, die met een fade-out eindigen.

De club in de titel is van Balde; de cd bevat een bon voor een gratis tweede drankje, geldig tot eind 2010.

Frank van Herk