Weg van de afgrond
Na het begrotingsakkoord zullen Democraten en Republikeinen nog veel compromissen moeten sluiten.
Wekenlang balanceren op de rand van de afgrond, maar er uiteindelijk toch niet in vallen - het is de Amerikaanse politiek gelukkig toch nog gelukt. Het akkoord dat Republikeinen en Democraten op de valreep over de begroting wisten te sluiten, leverde een positief begin van 2013 op, in ieder geval voor de financi- ele markten wereldwijd. Een terugval in een recessie van de Amerikaanse economie werd zo vermeden. Zonder akkoord zou een drastisch programma van bezuinigingen en belastingverhogingen in werking zijn getreden dat volgens het IMF tot 'dramatische gevolgen' voor de wereldeconomie zou hebben geleid.
Dat een compromis mogelijk bleek, valt niet alleen economisch, maar ook politiek toe te juichen. Beide partijen hebben flinke concessies moeten doen: de Republikeinen hebben er tandenknarsend mee ingestemd dat de belastingen voor de allerrijksten omhoog gaan; de Democraten moesten toegeven dat dit alleen voor gezinsinkomens vanaf 450 duizend dollar gaat gelden, terwijl president Obama 250 duizend dollar als grens in gedachten had. Geen van beide partijen toonde zich na afloop tevreden, een teken dat er van een echt compromis sprake was.
Kritische kanttekeningen zijn er niettemin te maken. In financiële termen betekent dit akkoord nauwelijks iets voor het omlaag brengen van het gigantische begrotingstekort en de schuldenlast. Bovendien gaat het om een deelakkoord, want het raakt alleen de inkomstenkant van de begroting. Over de uitgaven zullen Republikeinen en Democraten in de komende tijd opnieuw met elkaar in de slag moeten. Gecompliceerde onderhandelingen over bezuinigingen liggen in het verschiet, terwijl ook de toelaatbare hoogte van de staatsschuld op de agenda staat. De bereidheid tot het sluiten van compromissen zal dan nog zwaarder op de proef worden gesteld.
Het debat over de Amerikaanse overheidsfinanciën dreigt daarmee net zo'n slepende kwestie te worden als de eurocrisis. Zware onderhandelingen leiden tot oplossingen die slechts tijdelijk soelaas bieden, waarna de volgende crisis-episode zich alweer aftekent. Te hopen valt dat in 2013 aan beide zijden van de Atlantische Oceaan telkens voldoende compromisbereidheid wordt gevonden.
undefined
