'We hebben de afgelopen jaren veel stamgasten moeten begraven'
Eddy (67) fietst twee keer per week van Hoevenen naar café De Leeuw van Vlaanderen, een kilometer over de grens in Zandvliet. 'We zaten altijd met zeventien man aan de stamtafel, maar er zijn er al veel gestorven.'
Eddy: 'Ik ben geboren in Zandvliet. Deze streek is een uithoek, en leven in een uithoek biedt een gevoel van vrijheid. Er werd vroeger veel gesmokkeld. Als kind smokkelde ik boter van Nederland naar België. De zus van mijn grootmoeder woonde in Ossendrecht. Zij haalde boter bij de winkel en ik ging die boter op mijn fietsje bij haar ophalen, een tochtje van een kilometer of vier. Op de grens stond een douanier. Eén keer ben ik gepakt, toen ik drie keer op een dag voorbij was gekomen met boter onder mijn hemd.
'Mijn moeder is 93 jaar. Alle dagen ga ik om half acht 's ochtends naar haar toe. Ik help haar met van alles. Het bed opmaken, aardappelen schillen, naar de winkel of de bank gaan. Opstaan kan ze zelf, maar ik heb tegen haar gezegd: 'Wachten met douchen tot ik er ben! Op het moment dat je valt en ik ben er niet, dan is het gedaan, hè.' Ik heb me een paar keer kwaad gemaakt omdat ze toch al in bad was gegaan. 'Moeder, asjeblieft, stop daarmee', zei ik. 'Is dat nou zo moeilijk, wachten tot ik er ben? Of van tevoren te zeggen: 'Morgen wil ik eerder in bad'.' Eigenwijs.
'Meestal blijf ik tot tien uur bij haar. Soms kom ik terug om in de tuin te werken, ze heeft een grote tuin. Dan zit zij meestal te slapen. Verleden week waren er mensen aan de deur geweest voor de opname van het gas. Had ze niet gehoord. Ze vond een kaartje in de bus: maandag tussen elf en één komen ze weer, en dan moet ik er dus zijn. Ik doe dat graag, hoor.
'Dat ik niet meer in Zandvliet woon komt door mijn vrouw. Anders had ik het huis gekocht waar ik geboren ben. Zij wilde dat niet. Als het nog eens te koop komt, zou ik het alsnog graag willen hebben. Dan is De Leeuw van Vlaanderen op mijn oude dag nog dichterbij. Op zaterdag gaat mijn vrouw altijd mee, net als de vrouw van mijn overleden kameraad. We hebben de afgelopen jaren veel stamgasten moeten begraven. Mijn twee zussen zijn ook overleden, maar mijn moeders zus wordt dit jaar 93. Dus als je hier over twintig jaar terugkomt, kan het best zijn dat ik er nog zit.'