Reportage
Waarom deze Londense Tory-wijk rood kleurde
'Het heet Brexit.' Met een theatraal handgebaar geeft Russell een verklaring voor de grootste verrassing van de Britse verkiezingen: de zege van Labour in het Londense Kensington, een wijk waar een beetje woning drie miljoen euro kost.
Lopend met zijn hond langs Holland Park Avenue zegt de zestiger, die in de verzekeringen heeft gewerkt, dat hij voor één keer geen Conservatief heeft gestemd. 'Als protest tegen Theresa May's Brexit-koers. Alleen had ik niet verwacht dat Labour hier zou winnen.'
Russell wijst op het huis waar Tony Benn heeft gewoond, de peetvader van links Engeland, en zegt: 'Hij zou het leuk hebben gevonden.'
De spectaculaire verkiezingen werden vrijdagavond in stijl afgesloten met de mededeling dat Kensington in handen van Labour was gevallen. Er waren drie hertellingen voor nodig en de meerderheid die de sociaal-democraat Emma Dent Coad kreeg, was slechts twintig stemmen, op een totaal van 38.677.
Dat het Kensington van Liverpool, een van de armste districten van het eiland rood stemt, is normaal, maar de gelijknamige wijk in West-Londen? Dat is uniek. Door de jaren hebben de Kensingtonians illustere Conservatieven op de Circle Line naar het parlement gezet: Alan Clark, Michael Portillo en Malcolm Rifkind.
En nu een onbekend plaatselijk raadslid, een dame van Spaanse komaf.
Dat laatst is typisch voor deze wijk, die net als de rest van de Britse hoofdstad een smeltkroes is van nationaliteiten. Hier vindt elke nazomer het Notting Hill Carnival plaats, een reliek uit de tijd, een halve eeuw geleden, dat hier zich veel immigranten uit de Cariben vestigden. Sinds de gentrificatie is het in trek geraakt bij Europanen. Nergens in Londen wonen meer EU-burgers dan hier: bankiers, voetballers, topchefs, diplomaten en kunsthandelaren. Het is een bolwerk van remainers. Bijna 70 procent van de bewoners stemde hier vorig jaar om bij de Europese Unie te blijven.
Dat botste met de opvattingen van het plaatselijke Kamerlid Victoria Borwick, de voormalige locoburgemeester onder Boris Johnson. Zijn stemde niet alleen voor Brexit, maar ook tegen het garanderen van rechten voor EU-burgers.
Het was niet de enige wijk waarin een eurogezinde bevolking oog in oog stond met een eurosceptische vertegenwoordiger. In Vauxhall had Kate Hoey, een Labour-politicus die voor Brexit campagne voerde, een lastige verkiezing, maar ze overleefde de stembus. Borwick daarentegen is met pek en veren weggestuurd uit het pretpark van de moderne 'Notting Hill Tories'.
'We zullen haar niet missen', zegt Angela, een onderwijzeres die met haar hondje door Basing Street loopt, 'ze organiseerde geen bijeenkomsten, reageerde niet op vragen van burgers en bij de hertellingen schakelde ze juristen in. Na de telling vluchtte ze het gemeentehuis uit via de ondergrondse parkeergarage. De arrogantie!'
Ze zegt op de Liberaal-democraten te hebben gestemd. 'Ik dacht dat die de beste kans zouden maken. Ik vind het hilarisch dat onze buurgenoten als David Cameron en Michael Gove nu door een socialist worden vertegenwoordigd. En The Daily Mail niet te vergeten, die hier zit. Hilarisch.'
Voor anderen bleek het een protest tegen May te zijn geweest. Pandjesbaas Paul Richards (74) gebruikte de verkiezing om te protesteren tegen de premier. 'Ik kan leven met Brexit', zegt hij op een terras van een café met de naam Paul, 'maar niet een premier die om meer macht vraagt terwijl ze nog niets gepresteerd heeft. Voor het eerst sinds mijn 18de heb ik geen Tory gestemd.'
Flanerend over het statige Elgin Crescent, waar barbecuerook uit de besloten binnentuinen opstijgen, relativeert de voormalig Times-journalist Gary Conrad de uitslag. 'Het is minder verrassend dan je denkt. Loop eens in noordelijke richting.'
Het eerste teken van de Corbynmanie is een Labour-poster op de ruit van een moderne telefooncel, tegenover de bibliotheek van North-Kensington. Wie onder de Westway is gelopen, de hooggelegen autoweg, komt in een wereld die ver verwijderd is van de Crescents, van Kensington Palace, van Holland Park Opera, van de blauwe plakken die beweren dat George Orwell of Howard Staunton hier hebben gewoond. In dit deel van Kensington zijn alle huizen en flats bewoond, anders dan in het rijke deel waar panden als trofeeën worden verzameld door rijken der aarde, mensen die niet stemmen bij Britse verkiezingen.
Het verschil doet denken aan wat Dent Coad zei na haar verkiezing. 'Dit kiesdistrict is een microkosmos van alles wat fout is in dit land na zeven jaar van incompetente en onverschillige Tory-regeringen.'
Ze geniet de volste steun van Ibrahim, een Iraniër, als jongeman gevlucht voor de ayatollahs, die door Athlone Gardens loopt. In zijn handen houdt hij tasjes vol fruit van Portobello Road Market.
Trots spreekt hij over zijn dochter die rechten studeert op Cambridge. 'Ik stemde voor haar toekomst, voor een eerlijker land. Het is een mooie man, Jeremy Corbyn, een mooie man. Dankzij hem zijn we nu Labour hier.'
Dan, met een lach. 'In Kensington.'
