Waaghals Sjinkie betovert zijn publiek

schaatsen

EK shorttrack

Heerenveen - Op vier medailles had bondscoach Jeroen Otter ingezet, maar met tweemaal goud en eenmaal brons kon hij niet ontevreden zijn. Nooit eerder werd bij de EK shorttrack door Nederlanders goud gewonnen: gisteren waren de aflossingploeg bij de mannen en de vrouwen het sterkst. Met de derde plaats in het individuele klassement bewees Sjinkie Knegt zijn grote talent.

De strategie van Otter heeft gewerkt. Meteen na zijn aanstelling, zeven maanden geleden, liet hij zijn schaatsers weten dat hij bij de EK medailles verwachtte. Zijn motto luidt: winnen is te leren. Wie bij een EK niet kan omgaan met druk en verwachtingen, hoeft niet te denken dat hij dat over drie jaar bij de Winterspelen van Sotsji wel kan.

Otter introduceerde een nieuw trainingsregime. Zijn schaatsers staan veel vaker op het ijs dan voorheen: meerdere keren per week tweemaal per dag. Daarnaast laat hij ze soms uitstapjes maken naar de langebaan bij wijze van conditietraining.

Soms spelen ze zelfs ijshockey, voor de lol en als frivole bewegingsoefening. Dat alles onder het mom dat het topsporterslichaam steeds verschillende prikkels nodig heeft om beter te worden.

De voormalige shorttracker, die ruim twintig jaar geleden behoorde tot de Nederlandse aflossingploeg die meerdere keren wereldkampioen werd, verwacht dat zijn rijders shorttrack als hun vak zien. Ze dienen van 's ochtends acht uur tot 's avonds zes uur in Thialf aanwezig te zijn. Toch roemen zij Otters ontspannen aanpak. Er is meer ruimte voor een lolletje dan onder de vorige bondscoach, de Canadees John Monroe.

Otter heeft zijn schaatsers scherper gemaakt. Ze geloven dat ze zich met de besten van Europa kunnen meten. Voor de EK werd door Sjnkie Knegt (21) en Jorien ter Mors (21) openlijk gesproken over het veroveren van individuele medailles, ook al zijn die schaars in de EK-historie. Het EK shorttrack wordt jaarlijks gehouden sinds 1997. Recentelijk wist bij de mannen alleen Niels Kerstholt zilver te pakken, in 2008.

Het lukte Knegt beter zijn woord gestand te doen dan Ter Mors, die op het ijs van Thialf te zenuwachtig was en daardoor steeds in ongelukkige situaties terecht kwam. Ze eindigde als negende. 'Ik was te gehaast bij inhaalacties. Ik heb te veel van mezelf verwacht.'

Knegt had na twee van de vier afstanden nog zicht op de eindzege, dankzij een tweede plek op de 1500 meter en een vierde op de 500 meter. Op de derde afstand van de vierkamp, de 1000 meter, ging het buiten zijn schuld mis.

De materiaalman had het ijzer niet goed vastgezet aan de linkerschoen. Bij de start verschoof het 'wel een centimeter' volgens Knegt. Hij kon prompt geen goede bochten meer rijden en werd uitgeschakeld in de kwartfinale. Dat kostte hem veel punten en mogelijk zelfs de tweede plaats in het eindklassement. 'Misschien wel', zei Knegt voorzichtig. Hij wilde de materiaalman geen verwijten maken.

Op afsluitende 3000 meter toonde Knegt opnieuw zijn talent. Hij betoverde het publiek met gewaagde manoeuvres en werkte zich dankzij een derde plaats op naar de bronzen positie in het eindklassement. De Fransman Thibaut Fauconnet was de onbetwiste kampioen, met vier ritzeges. De Let Haralds Silovs, die vorige week nog zestiende werd bij de EK langebaan in Collalbo, eindigde op de tweede plaats. Silovs traint met de Nederlanders.

Het echte vuurwerk werd bewaard voor de aflossing. Na twee derde plaatsen onder de vorige bondscoach waren de vier vrouwen gebrand op een betere prestatie. Ze maakten een tactisch steekspel van de 3000 meter (27 rondjes van 111 meter).

Eerst namen ze brutaal de kop. Vervolgens veranderden ze halverwege van aflossingsritme, waardoor zij op een ander moment van rijder wisselden dan hun tegenstanders. Die wisseltruc bracht de gevaarlijke Italianen en Hongaren zo in verwarring dat ze elkaar hinderden en een gat lieten vallen met de Nederlandse vrouwen. Die vierden de winst uitbundig.

De mannen leken inspiratie te putten uit de zege en gingen op de 5000 meter voluit voor de eigen kans. Vanaf de tribunes klonken kreten van schrik en ongeloof bij diverse gewaagde passeerbewegingen. Het was af en toe een wonder dat geen van de Nederlanders tegen de kussens werd gekwakt, zo scherp en snel scheerden ze langs hun tegenstanders.

In de laatste rondjes bracht Knegt het publiek op de banken met flitsend bochtenwerk, waarmee hij een gevaarlijk aanvallende Rus net achter zich wist te houden. 'De hal stond op zijn kop. Het was geweldig', zei routinier Niels Kerstholt.

Met de zeldzaam gunstige medaillescore kan Otter vooruit. Hij gaat zijn schaatsers nu voorbereiden op het WK shorttrack in het Britse Sheffield, in maart. Daar zal blijken of de Nederlanders zich kunnen meten met de wereldtoppers uit Korea, Canada en Amerika.

Otter wilde niet te veel vooruit kijken, maar hij gelooft dat de Europeanen hun achterstand op de rest van de wereld aan het inlopen zijn. 'Onze lijn stijgt harder dan die in de rest van de wereld.'

Tegelijkertijd weet hij dat shorttrack een sport van momenten is. Winst en verlies liggen dichtbij elkaar als schaatsers op ijzers van een millimeter dikte, met meer dan 40 kilometer per uur, steeds dicht op elkaar de bocht in duiken.

Otter: 'Nu winnen we twee keer, volgend jaar misschien niet. You snooze, you lose, zeggen de Amerikaan. Waar het om gaat is dat we nu weten dat we kunnen winnen. Dat kan ons verder brengen.'