VVD'ers hebben last van 'neerwaartse jaloezie'
De liberalen laten het belang van bestuurlijke integriteit maar moeizaam tot zich doordringen.
Op 12 februari, de dag dat partijleider Mark Rutte en fractievoorzitter Halbe Zijlstra besloten geen werk te maken van het foute declaratiegedrag van Tweede Kamerlid Mark Verheijen, werd projectontwikkelaar Luigi Prins verhoord.
Prins maakte 9.250 euro over aan een kennis van de ex-gedeputeerde Hooijmaaijer, die het vervolgens in de campagnekas van de Noord-Hollandse VVD stortte. Een goede investering, meende Prins, want dan kon hij de gedeputeerde vragen 'nog eens te kijken' naar een vastgelopen project. 'En zo'n gedeputeerde bepaalt dan welke ambtenaar erop wordt gezet.' Omkoping? Welnee, zei Prins, de VVD is toch de partij voor de ondernemers?
Die opvatting lijkt in de VVD moeilijk uit te roeien. Twee jaar geleden ondernam de partij een poging de integriteit van VVD-bestuurders af te dwingen. Zij moesten schriftelijk verklaren zich te onthouden van elke schijn van belangenverstrengeling. Er kwam een permanente commissie integriteit die het heel druk kreeg met kwesties waarbij VVD-bestuurders en ondernemers bij elkaar op schoot zaten. Toch wil bij de VVD de geur van belangenverstrengeling en zakkenvullerij maar niet optrekken.
Het feit dat de VVD de affaire-Verheijen pas na onrust in de eigen gelederen aan haar integriteitscommissie voorlegt, duidt niet op alertheid. Terwijl een 'vuistregel' van de VVD luidt: 'U declareert geen kosten die al op andere wijze worden vergoed', gaat het bij Verheijen om enkele duizenden euro's. Zo declareerde hij 657,75 euro voor zijn aandeel in een diner met pekingeend. De rekening was al betaald door projectontwikkelaar Piet van Pol, dezelfde Van Pol die de VVD-kas in Limburg spekte met ruim tienduizend euro.
Zo begripvol als de VVD-top aanvankelijk was jegens Verheijen, zo streng zijn de liberalen als het om bijstandgerechtigden gaat. De VVD wil als enige partij niets weten van aanpassing van de Fraudewet, de wet die tot hoge boetes leidt wanneer formulieren niet helemaal correct zijn ingevuld, vaak door schuld van de uitkeringsinstantie zelf.
Het is een klassiek voorbeeld van 'neerwaartse jaloezie': die uitkeringstrekkers hebben het veel te goed, vinden veel VVD'ers klaarblijkelijk, terwijl ze zich onbegrepen wanen in hun ijver om de 'BV Nederland' er weer bovenop te helpen.
