Vrome moslim

Een vriendelijk glimlachende jongen drukt mij in de Rotterdamse Koopgoot een folder in de hand die ik achteloos wegstop. 'Wat is jouw doel?' staat er op de paarse flyer, met een groot vraagteken. 'Denk jij dat Wij je voor niets hebben geschapen en dat je niet tot Ons zal terugkeren?' Och nee. Pinkstergemeente...? Maar wacht, die baard... te wijd om nog hipster te zijn, hoewel hij voor de rest modieus gekleed is. Deze jongen wil een vrome moslima van mij maken. Weer eens wat anders dan een Wachttoren of de Hare Krishna.

Het grote vraagteken staat ook op zijn T-shirt. Het concept doet exact aan 'where is the love' denken, een oude clip van the Black Eyed Peas.

Natuurlijk, drukt de zendeling me op het hart, wil hij over het ware geloof vertellen, 'maar geen druk'. Hij wil daarnaast 'misverstanden wegnemen; de dialoog aangaan omdat de media een vertekend beeld schetsen'. Nou ja, dat klinkt mij als multiculturalist in de media in principe als muziek in de oren. Hij vertelt gepassioneerd over hoe de islam zijn leven veranderde. Dat hij eindelijk rust in zijn hart vond.

De folder verwijst naar een gelikte site, waaromislam.nl. 'Broeder - 'Ik was ooit fan van Pim Fortuyn' - Jake ' legt uit hoe de islambekering in Nederland op gang komt en in België (50 duizend) en Groot Brittannië (125 duizend) al een grote vlucht neemt.

In naam van Allah, de Barmhartige en de Genadevolle legt hij allerlei geboden helder uit. Over kledingvoorschriften bijvoorbeeld: 'Het westen is geobsedeerd door 'if you got it, you gotta show it'. Er worden vandaag de dag zelfs koekjes verkocht door schaarsgeklede vrouwen'. Dat dwingt geen respect af. Verontwaardigd en opgelaten denk ik aan het plakkerige niemendalletje dat ik aanhad in de Koopgoot. Het was warm.

'De islam geeft rust, reinheid, regelmaat' , vertelt Broeder Jake verder. Geestig. Ik associëerde de 3 r's vooral met de bakerpraatjes van babygoeroe Ria Blom.

De site staat vol mooi gefilmde bekeringsverhalen van 'broeders en zusters'.

'Vroeger deed ik alles wat God mij nu verbiedt', vertelt iemand. Bij een ander begon het met 'de Alchemist' van Paolo Coelho. 'Zo stond ik open voor tekenen van het universum'. Een meisje, Aïsha, windt er geen doekjes om (of, vooruit, eigenlijk juist wel). Ze is 'net drie weken bekeerd' en laat zich als enige 'zuster' interviewen in een zwarte niqaab die slechts een miniem oogspleetje openlaat. Ze groeide op als hindoe, ' dus ik geloofde in al die goden.' 'Ik dacht, deze wereld klopt ook niet helemaal. En toen dacht ik, waar kan je nou rust vinden...' Haar moeder weet het nog niet en zal niet blij zijn, zegt ze.

Ik meende in mijn straatmissionaris een 'calvinistische moslim' te herkennen. Hij bezweert respect te hebben voor andersdenkenden. Toch wil ik weten wat hij van de jihadisten vindt. Hij schiet in de lach, een stralende. 'Ach, die jihadisten, dat zijn er misschien 150. Op de miljoen Nederlandse moslims.' Ik ben blij dat hij dat zegt.

We nemen afscheid met een hartelijke hoofdknik.

undefined