Vroeger
Leuke serie, Na de Oorlog. Met van die heerlijke zwart-wit opnames van toen die, ook ingeval ze commentaarloos zijn, altijd weer de stemmen van Philip Bloemendaal of Ed Lautenschlager in mijn kamer doen weergalmen....
De aflevering van gisteren heette Zimmer frei en ging over het Scheveningen van de jaren vijftig. De welvaart kwam eraan. Vakantie van twaalf dagen per jaar! Beelden van een vakbondscongres: 'Vrienden! Vakantie is zich eenmaal per jaar losmaken van de tredmolen van de arbeid'
De Duitsers kwamen eraan! De oosterburen kregen tenslotte ook vakantie. Was het vroeger zoveel leuker? Een mevrouw die kamers verhuurde aan Duitsers: 'Ze bezetten gewoon hele stukken strand! Daar heb ik me kapot aan geërgerd.'
Een ex-strandtenthouder reikte een mooi thema aan voor het Boekenweekgeschenk voor over vijftig jaar: 'Hoezo anti-Duits? De oorlog was net voorbij en als er een Duitse auto aankwam duwden de mensen elkaar weg met bordjes met Zimmer frei. Nee, als er wat te verdienen viel. . .'
Het aantrekkelijke van Na de oorlog is de oral history formule. Het is allemaal zo lekker dicht bij huis gehouden. In de afleveringen die ik heb gezien is gelukkig opluchting nog geen enkele hooggeleerde opgetreden die iets ging 'duiden'. Wel veel gewone mensen die ditjes en datjes vertellen. Anekdotes meneer!
Eigenlijk is Na de Oorlog een soort life style-programma. Dat huidige life style-programma, Anno Joosten, dat vorige week na zoveel haperingen begon en ons toonde dat er zoveel portable telefoons worden gebruikt (tss, 't is wat) moet de VARA gewoon twintig jaar op de plank leggen en dan herhalen. Als je het dan bekijkt zal het wel een leuk programma zijn. Vroeger was alles leuker.
Marcel van Lieshout
