Vreeken

Nu is er een probleem: er gebeurt volgende week zo goed als niets.

De binnenlandse agenda bevat slechts de veiling dinsdag van het eerste vaatje haring in Scheveningen, en de buitenlandse agenda vermeldt alleen: MAY 29 BANGKOK Thai prime minister Thaksin Shinawatra departs for Australia on official visit to promote bilateral ties.

Eerste vaatje haring, het klinkt geruststellend saai en Hollands, maar tegelijk bekruipt me een gevoel van dreigend onheil. Hebben dramatische gebeurtenissen niet altijd kleine aanleidingen? De Eerste Wereldoorlog brak uit nadat er, op 28 juni 1914 in Sarajevo, één Schot was gevallen. Sean McGregor botste daardoor in de menigte tegen het been van de Serviër Gavril Prinzip, die met zijn pistool een vreugdesalvo in de lucht had willen afvuren voor de passerende kroonprins Frans Ferdinand, begon te wankelen en, ach, het verhaal is bekend.

In dat licht bezien zit ook het bezoek van de Thaise premier me niet lekker. Ligt precies tussen Thailand en Australië niet het explosieve Indonesië? Waarom wordt er gepraat over het bevorderen van bilaterale stropdassen? En waarom vertrekt Shinawatra ('I'd like to be a part of it Bangkok, Bangkok') exact één dag n het eerste vaatje?

In de geglobaliseerde wereldeconomie heeft zelfs de Hollandse Nieuwe zijn onschuld verloren. Vermoedelijk blijkt dinsdag dat alle haring is weggevist door supertrawlers uit Zuidoost-Azië (Pim Fortuyn was de eerste die, wijzend op buitenlanders, het taboe door brak: 'De Noordzee is leeg!'), zodat Ne derland sancties treft en de import van Thaise stropdassen verbiedt, waarop Austra lië Thailand te hulp schiet en de grens sluit voor tulpen uit Hillegom, wat niet zal worden gepikt door Brussel, waarna Jakarta de Schotse ambassadeur uitwijst, enzovoort, en zo voort.

Het wordt een ongelooflijk spannend weekje.