BERLIJN - Zijn voorstel voor een maximumsnelheid werd een paar maanden geleden door de halve natie weggehoond. Achteraf kun je zeggen: gelukkig maar. Onlangs werd SPD-partijvoorzitter Sigmar Gabriel door oplettende journalisten ontmaskerd als snelheidsduivel. Hij reed 180, in zijn zwarte Audi A8. Hoewel zijn chauffeur achter het stuur zat, trekt de voorzitter het boetekleed aan. Zijn excuus zal menig politieman bekend in de oren klinken: 'Ik had haast, moest naar een afspraak.'

In mei opperde Gabriel dat het zinvol zou zijn in Duitsland een maximumsnelheid in te voeren van 120 kilometer per uur, voor minder ongelukken en een beter milieu. En elders, zei hij, bestaat dit allang. Daar had Gabriel een punt: er zijn drie landen zonder landelijke snelheidslimiet: Duitsland, Somalië en Noord-Korea.

In Duitsland betekent zo'n opmerking echter politieke zelfmoord. Hier geldt in brede kringen nog het adagium: 'Freie Bürger brauchen freie Fahrt.' De mannen en vrouwen van de linkerbaan willen één ding: hard doorrijden in hun Audi, Mercedes, BMW, Porsche of Volkswagen.

Met uitzondering van de Groenen maakten leden van de andere grote partijen onmiddellijk gehakt van Gabriels voorstel. De verkiezingen waren op dat moment nog ver weg, maar ook in zijn eigen SPD werd de voorzitter teruggefloten, onder meer door kanselierskandidaat Peer Steinbrück. 'Het is niet het moment om dit debat te voeren', stelde hij. De ADAC, de Duitse ANWB, merkte op dat het met het aantal verkeersslachtoffers op autobanen meevalt: relatief minder dan in Oostenrijk, waar de maximumsnelheid 130 is. Gabriels voorstel verdween snel van tafel.

Eind vorige week reed een team van Stern TV tussen Hamburg en Hannover. Ze werden gepasseerd door de Audi van Gabriel. Gabriel was niet in overtreding: op sommige trajecten van de Duitse snelwegen geldt weliswaar een maximumsnelheid, maar dat was hier niet het geval.

undefined