Volgens OM is elke boete altijd terecht
Onlangs kreeg in Alkmaar een vrouw een ‘administratieve sanctie’ (66 euro) opgelegd omdat zij haar autootje tegen betaling had geparkeerd op een parkeerplaats voor vergunninghouders terwijl ze geen vergunninghouder was....
Gesteund door verklaringen van haar huisarts en haar apotheek, voerde ze ter verdediging aan dat zij die dag gehandicapt was – namelijk zeer slecht ter been – en dat in de omgeving van de apotheek, waar ze medicijnen kwam afhalen, geen andere parkeerplaats beschikbaar was geweest. Anders dan de officier van justitie had de kantonrechter oog voor haar handicap, en verminderde hij de sanctie.
De officier had ook een opmerkelijke opvatting over het begrip ‘motivering’. Omdat die opvatting blijkbaar gedeeld wordt door het OM als geheel en daarvan jaarlijks vele (niet serieus genomen) burgers te lijden hebben, vraag ik er publiekelijk aandacht voor.
Voor alle gevallen waarin een verkeersovertreder die zich bij het OM beroept op bijzondere omstandigheden, nul op het rekest krijgt, heeft het OM namelijk een voorgedrukte standaardmotivering klaar: ‘De officier van justitie heeft een afweging gemaakt tussen de door u genoemde omstandigheden, de gedraging en de constatering van de verbalisant. De door u genoemde omstandigheden geven de officier van justitie onvoldoende aanleiding om de beschikking te vernietigen of het sanctiebedrag te verlagen.’
Om het Alkmaarse geval als voorbeeld te nemen: waarom het toch zeer relevante gegeven dat het verhaal van mevrouw steun vindt in de door haar overlegde verklaringen van huisarts en apotheek, bij de officier van justitie geen noemenswaardige rol heeft gespeeld, blijft in de geciteerde standaardmotivering onopgehelderd. Duister blijft welk zwaarwichtig ander argument de officier tot zijn beslissing heeft gebracht. Mijn leermeester mr. H. Drion zou van de standaardmotivering zeggen: een motivering van likmevestje.
Ter zitting in Alkmaar vond de officier echter dat hier van een werkelijke motivering sprake was, ‘zij het wellicht wat kort door de bocht’. Anders dan het OM blijkbaar meent, gaat het hier om een voor het publiek oncontroleerbare, denkluiheid bevorderende, standaard pseudomotivering.
Het wordt tijd een werkelijke motivering van het OM te eisen of anders in geval van bijzondere omstandigheden de omweg van het beroep bij de officier van justitie met de daaraan verbonden voorspelbare motiveringsmaskerade maar af te schaffen. Voortgaan op de huidige weg genereert wrok bij de burger die zich machteloos en voor de gek gehouden voelt, wrok die zich vroeg of laat zou kunnen uiten in (stille) wraak door middel van geweld, fraude of ander crimineel gedrag.
