Vlaamse vruchten
Als het middelpunt van de zon minder dan 6° onder de horizon staat, spreekt men van een 'burgerlijke schemering'. Je moet het maar weten. De Vlaamse stripmaker Steve Michiels noemde zijn beeldverhaal Burgerlijke schemering en richt zich op de twilight zone van het echtelijke bestaan.
Het boek opent met een dildo-party voor de rijpere vrouw, waar het Tupperware-doosje is vervangen door de kunstpenis en toch thee uit kopjes met een oortje wordt gedronken. Intussen wandelt de heer des huizes langs donkere lanen naar zijn stamkroeg. Onderweg worden allerhande misdrijven gepleegd - in de bosjes is een verkrachting gaande - maar de man staart dromerig naar de sterren en merkt niks. In alle onschuld drinkt hij straks een pint met de verkrachter, tot het geweld ook hem treft.
Er arriveert een stel rockers met het Stones-embleem op de rug: een mond met een grote tong. Als de rockers agressief worden, beginnen ze de stamgasten in hun oor te likken. Wonderlijk? Burgerlijke schemering zit vol wonderen. Op het naaikransje van daarnet is de thee verruild voor wijn en gaan de dildo's van tafel: wat de moderne vrouw nodig heeft is niet seks, maar religie. 'We moeten een evenwicht vinden tussen religieuze en emancipatoire ideeën', menen de dames.
Michiels beeldt met penseel en sepia één tafereel per bladzijde af, zodat de lezer op zijn gemak de gebeurtenissen kan volgen. De heer des huizes keert terug met een roos die hij van een rozenman heeft gekocht. Hij geeft de roos niet aan zijn vrouw, maar aan zijn schepper, Steve Michiels, die in de kelder van het huis woont. Michiels komt uit 'de werkelijkheid' en wordt dus fotografisch opgevoerd. Hij is God. Zoals een van de dames in het nawoord zegt, seks en religie combinerend: 'Ik geloof in de almachtige tekenaar. Mijn lichaam en mijn geest worden door hem beheerst.'
De Vlaamse strip bloeit en brengt soms vreemde vruchten voort, maar getuigt vooral van een grote vitaliteit. Jongste loot aan de stripboom is Barst van Marmus alias Mark Musschoot, die de lotgevallen van twee vrienden volgt: Jan de Vuyst, vioolbouwer, en Art Brandal, leraar geschiedenis. De eerste moet een verbroken relatie verwerken en wordt voorzichtig verliefd op een gambaspeelster, de tweede is vooral in de weer met zijn demente moeder en puberende pupillen.
Een hoge mate van realisme dus, zeker als je het vergelijkt met het absurdisme van Michiels, maar Marmus brengt het wonderschoon in beeld. Zijn palet is zeer stemmig, met gedekte tinten die binnen golvende, soms zijwaarts leunende lijnen zijn aangebracht. De tekeningen lijken uit het lood te staan, wat een mooie manier is om de nerveuze twijfels van de personages te visualiseren.
Aan het slot blijkt dat de barsten in hun bestaan gelijmd kunnen worden. Ze drinken een glas wijn en peinzen over een toekomst met ingrijpende veranderingen. 'We namen ons voor er het beste van te maken.'
Steve Michiels: Burgerlijke schemering.
De Harmonie; € 17,90. ISBN 978 90 6169 973 6.
Marmus: Barst.
Bries; € 23, -.
ISBN 978 94 6174 000 7.
undefined
