Verjaardag

De gure lente zal de matte opkomst moeten verklaren. In Londen lag degevoelstemperatuur ook laag en Trafalgar Square zag evenmin zwart van dedemonstranten. In Parijs was het weliswaar iets zachter, maar daar warenze weer zo boos op Chirac, dat Bush er bij in schoot.

De wereld lijkt vergeten hoe ze een vuist moet maken, en tegen wieprecies.

Aan de vooravond van de Nederlandse woede had NOVA over de kwestieeen gesprek georganiseerd tussen Harry van Bommel en Arend Jan Boekestijn.

Merkwaardige keuze. Je kunt als kijker bij een heet hangijzer weleens van je stuk worden gebracht door een verrassende redenering. Maar tochnooit door het socialistisch vuur van een gereformeerde bekeerling alsHarry van Bommel? Of vanwege Arend Jan Boekestijn, die zijn gezag ontleentaan de door mensen als Roel Pieper, Jules Deelder, Pieter Storms, Fons dePoel en Hans van Breukelen gestaalde Speakers Academy?

Nadat Harry en Arend Jan mekaar gedurende twintig minuten luidkeelsin de rede waren gevallen lagen de standpunten ook verankerder dan ooit.

Eigenaardige historicus trouwens, die Boekestijn. Is hij de Huizingavan de 21ste eeuw? Vroeger mat je zulke dingen af aan het getal en hetsoortelijk gewicht van de door de auteur gepubliceerde boeken.

Maar anders dan zijn naam zou doen vermoeden kom je in debibliografie van Arend Jan nauwelijks één boek tegen. Wel honderdenkrantenartikelen die hij gelijktijdig pleegt te verzenden naar Het Parool,Humo, De Gelderlander, Het Dagblad voor Hoorn en Omstreken, de Gooi enEemlander, De Limburger, Tubantia en nog tien andere dagbladen, die ze ookallemaal op dezelfde dag afdrukken, omdat kranten zoals bekend geen eigenidentiteit meer hebben, dus wel uit de Speakers Academy móeten putten vooreen mening.

Zo bedient Boekestijn een Nederlands lezerspubliek dat per dag somsvele malen groter is dan Herfsttij der Middeleeuwen in vijfentwintigdrukken wist te bereiken, en is hij in dat opzicht minstens zo belangrijkals Huizinga.

Interessant had de discussie met Van Bommel misschien nog even kunnenworden toen de vraag werd gesteld of het leerstuk van de preventieve oorlogin geval van nood ook mocht worden toegepast op een schurkenstaat als Iran.

Van Bommel was tegen (de SP vindt ook nooit iets goed), Boekestijngaf indirect zijn fiat door het beeld op te roepen van mollah's die overeen kernwapen beschikten. Moesten we dan maar niet hopen dat de AmerikanenNatanz platgooiden voor het te laat was?

Ik hoorde Harry nog iets mompelen over 'de diplomatieke weg', maarwas intussen al weggedommeld in een oude jongensdroom. Waarom had Roosevelt(net geïnaugureerd) Hitler niet meteen op 30 januari 1933 de oorlogverklaard?

Of Berlijn nou pas in 1945 in puin had gelegen of twaalf jaar eerderzou daarbij in termen van stedenschoon weinig hebben uitgemaakt. Het hadwel miljoenen Russische soldaten, honderdduizenden burgerslachtoffers enzes miljoen joden gescheeld.

Is de redenering historisch houdbaar? Dat zou Arend Jan moeten weten.Ik aarzel altijd, zoals ik ook al een huwelijk lang heb geaarzeld over devraag of mijn vrouw de bommen op Hiroshima en Nagasaki met terugwerkendekracht mag blijven toejuichen, omdat ze anders het Jappenkamp misschienniet had overleefd.

Geloofde ik maar net als Bush en Blair in God, dan wist ik het wel.

Stel dat de jarige oorlog in Irak alsnog ontaardt in het vaakgevreesde mondiale Armageddon - had iemand de Amerikaanse president dan innovember 2000 niet beter meteen overhoop kunnen schieten?

Pre-emptive strikes - leuk om een keer gedaan te hebben als jeoppermachtig bent. Maar daarna moet je dikwijls wachten tot de oorlog vijfof tien is geworden.