Verdovende middelen als snelle oplossing
'Kijk, dit was Jamie', zegt Amy Panfil (44) in haar winkeltje in East Walnut Street, waar ze helende stenen, dromenvangers en handgeschilderde bordjes met inspirerende spreuken verkoopt. Op haar telefoon laat ze een foto zien van een blond meisje van 20, type highschool-sweetheart. Jamie werkte elke zaterdag bij Panfil in de winkel. Maar vorige week kwam daar opeens dat telefoontje van haar moeder. Ze hadden Jamie levenloos in haar kamer aangetroffen. Panfil: 'Ik begrijp er niets van. Ze was al twee jaar clean, en heeft nooit laten doorschemeren dat het niet goed met haar ging. De dag ervoor had ze nog een foto met een grote smile op Facebook gezet. Maar kennelijk ging er daarna toch iets mis in haar hoofd. Iets waardoor ze geen andere uitweg zag dan weer naar de heroïne te grijpen.'
Hoe tragisch ook, meisjes zoals Jamie halen in Washington allang de voorpagina niet meer. Het stadje gaat al een paar jaar gebukt onder een heroïne-epidemie. Lokale autoriteiten maken zich vooral zorgen over het hoge aandeel jongeren en moeders onder de verslaafden. Afgelopen jaar werd hier vierhonderdvijftig keer 911 gebeld vanwege een overdosis. In zestig gevallen had dat een fatale afloop, veertig keer meer dan in de jaren ervoor. En dat op zo'n 13 duizend inwoners.
'Just say no', zei Nancy Reagan in de jaren tachtig, als oplossing voor het Amerikaanse drugsprobleem. Gewoon een muur bij de Mexicaanse grens bouwen, zegt Donald Trump nu. Maar loop een rondje door Washington en je kunt je afvragen of het zo eenvoudig ligt.
De epidemie komt je hier op elke straathoek tegemoet. Onder de luifel van het George Washington Hotel, op de stenen trappen van het gemeentehuis, op de parkeerplaats van supermarkt Shop 'n Save, op de stoep voor kapperszaak Hair We Go, overal zitten kluitjes mannen en vrouwen mistig voor zich uit te staren. De kok van The Union Grill, een van de betere restaurants in het stadje, heeft door zijn voormalige verslaving bijna geen tanden meer in zijn mond. Ook de uitbater van sportschool Iron Alpha verruilde pas kort geleden de naald voor de halter. Het aantal afkickcentra in Washington ligt op acht.
'Washington heeft geen ziel meer', zegt Amy Panfil. 'Er zijn niet genoeg banen, er is niet genoeg hoop. Veel mensen zijn hier ongelukkig, maar kunnen daar niet goed over praten. Dus zoeken ze de makkelijke uitweg.'
Naast de verkoop van spirituele snuisterijen werkt Panfil als kunstzinnig therapeut in een herstelcentrum voor vrouwelijke verslaafden. Schilderen en meditatie helpt die vrouwen hun hoofd op orde te krijgen, zegt ze.
Velen van hen zijn heroïne gaan gebruiken nadat ze slachtoffer waren geworden van huiselijk geweld. 'Hun echtgenoten hadden geen werk, dronken veel, en sloegen erop los. Zoals de vaders van die mannen dat vaak ook al deden bij hún vrouwen.'
Volgens Panfil beginnen veel jongeren met heroïne nadat ze eerst verslaafd zijn geraakt aan kalmeringsmiddelen. 'Amerika is het land van de quick fix. Ga je naar de huisarts omdat je je somber voelt, krijg je meteen een pil mee. Deze generatie is daar extra gevoelig voor. Die wil alles nu, meteen. En heroïne is nog goedkoper en makkelijker te krijgen dan pillen.'
Zelf was Panfil tien jaar verslaafd aan alcohol. 'Tot het moment dat ik voor de keuze stond of ik wilde leven of sterven. Ik koos voor het eerste.' Veel therapie was nodig om van de drank af te raken. 'En veel liefde, en veel tijd', zegt Panfil. 'Er bestaat niet zoiets als een quick fix.'
