NieuwsSikh-leerling geweigerd wegens religieuze dolk
Veiligheid gaat boven godsdienstvrijheid: sikh (16) mag niet terug naar school met zijn religieuze dolkmes
De zucht van Sunny Soni klinkt als een windvlaag door de telefoon. Het is niet zijn dag. Alweer niet. De uitspraak van de Raad van State is duidelijk: zijn 16-jarige zoon Praveen Songh kan niet terug naar zijn oude school in Vlaardingen. Althans, niet als hij zijn kirpan (een traditioneel religieus dolkmes) bij zich draagt.
Soni, directeur van een groothandel in belkaarten en mobiele telefoons, denkt terug aan het kennismakingsgesprek bij de Openbare Scholengroep Vlaardingen Schiedam (OSVS), ruim vier jaar geleden. Hij wist hoe gevoelig het dragen van de dolk zou kunnen liggen, dus kaartte hij het bij de inschrijving alvast aan: als mijn zoon straks gedoopt is, moet hij voor zijn geloof een kirpan dragen. De school maakte volgens hem geen bezwaar.
Soni en zijn gezin behoren tot de naar schatting twintigduizend sikhs in Nederland. Hij is gewend om het uit te leggen. Een gedoopte sikh moet altijd vijf religieuze symbolen meedragen: ongeknipt haar, een houten kam, een ijzeren armband, een lange onderbroek met een touwtje en een kirpan, een dolkvormig mes waarmee de sikh zichzelf of anderen kan verdedigen.
Vooral dat laatste is omstreden, in een tijd waarin burgers wordt gevraagd alert te zijn op verdachte figuren die dood en verderf willen zaaien in de straten. Dat snapt Soni ook wel. Daarom heeft zijn zoon, net als andere gedoopte sikhs in Nederland, een aangepaste kirpan. Een kleine, botte versie die zo goed is ingepakt dat hij nauwelijks uit zijn schede te halen is. ‘Een schaar op school is gevaarlijker.’
Wapen
De eerste maanden na zijn zoons doop was er niks aan de hand. Elke dag ging Praveen Songh met zijn kirpan naar school in Vlaardingen. Pas toen een docent tijdens gymles alarm sloeg, begonnen de problemen. De kirpan is een wapen, redeneerde de school. En wapens zijn verboden voor iedereen, gelovig of niet. Het door Soni aangetekende bezwaar werd meteen van tafel geveegd.
Nu, bijna drie jaar later, gaat zijn zoon noodgedwongen naar een privéschool in Rotterdam. Zijn dochter (11) staat volgend jaar hetzelfde lot te wachten. Het kost Soni 25 duizend euro per jaar per kind, een bedrag dat hij moet lenen van zijn bedrijf. Maar dan kunnen zijn kinderen wel gelovig door het leven.
Ondertussen zet hij de strijd tegen de oude school onverminderd voort. Hij kijkt naar andere landen, waar bedrijven en overheden uitzonderingen maken voor de sikhs. In Canada bijvoorbeeld mogen kleine kirpans gewoon worden gedragen op binnenlandse en internationale vluchten. In Engeland wordt de wapenwet aangepast om de sikhs tegemoet te komen.
Godsdienstvrijheid
Soni’s hoop was in Nederland gevestigd op de Raad van State, de hoogste bestuursrechter van het land. Ter zitting liet hij de aangepaste, volgens hem onschuldige kirpan zien. ‘Ook van dit voorwerp gaat een zekere dreiging uit’, zegt de Raad van State nu in zijn uitspraak. En hoewel het kirpanverbod de godsdienstvrijheid inperkt, mag de schoolleiding meer gewicht toekennen aan de veiligheid op school. Ook vanwege de druk die er op scholen ligt om geweldsincidenten te voorkomen en het gevaar van precedentwerking, oordeelt de Raad van State.
Dat Soni, met zijn baard en tulband, op straat wordt nagekeken, is hij gewend. Dat zijn kinderen niet worden uitgenodigd voor verjaardagsfeestjes ook. Maar dat zijn godsdienstvrijheid, en die van zijn kinderen, wordt ingeperkt, dat went nooit. Vandaar dus Sunny Soni’s zucht.
