Van The Opposites naar het witte doek: hoe Willem de Bruin acteur werd

Willem de Bruin wilde als Gast van de Volkskrant op het Nederlands Film Festival graag naar de documentaire No Place for a Rebel, onderdeel van de debuutcompetitie. Waarom? 'Het was een beetje een sprong in het diepe, maar het verhaal trok me wel', legt De Bruin (31) uit. 'Het gaat over een Oegandese kindsoldaat die is gevlucht uit het Lord's Resistance Army van Joseph Kony, en nu zijn leven weer probeert op te bouwen.'

'Ik weet niet waar het precies vandaan komt, maar ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in verhalen over Afrika. In mijn hoofd is dat continent toch Het Moederland, en zijn we verplicht ons te verdiepen in wat daar gebeurt. We hebben er zoveel aan te danken, en nog steeds is het één grote teringzooi.'

Wat vond je van de film?

'Het blijft gek om te beseffen dat er een generatie van mensen is die het kindsoldaat-zijn is ontgroeid. De film laat goed zien dat de hoofdpersoon, die als klein jongetje door het LRA werd ontvoerd, begon als slachtoffer, maar nu in zijn omgeving wordt gezien als dader. Dat is heel dubbel. Hij verdient een plek in de samenleving, maar die kan hij niet vinden.'

'Tijdens de documentaire dacht ik wel de hele tijd: hoe kan het dat deze gast niet helemaal psychisch gestoord is geworden, na alles wat hij heeft moeten doen? Dan moet je mentaal zó sterk zijn. Of afgevlakt, ja. Maar ik denk allebei. Zulke wreedheden blijven altijd bij je, ik zou er zelf gek van zijn geworden.'

No Place for a Rebel was onderdeel van de Debuutcompetitie, een podium voor makers en hun eerste productie. Laten we het hebben over jouw eerste keren. Wat was bijvoorbeeld je eerste acteerklus?

'Dat was een aflevering van Van God Los, vier jaar geleden. Er zaten maar twee weken tussen de casting en de laatste draaidag. Ik had wel eens eerder voor kleine dingen auditie gedaan, maar dan voelde ik me altijd slecht op mijn gemak. Deze rol voelde en snapte ik helemaal, dus ik ging bij de casting all out. Toen wist ik eigenlijk meteen: dit is goed genoeg.'

_{Tekst gaat verder na de video.}

Hoe ben je van de muziek in het acteren 'gerold'?

'Het is nooit mijn ambitie geweest om acteur te worden. Ik had ook niet echt het idee dat ik het zou kunnen, dacht dat het een trucje was, een knop omzetten. Tot ik moest acteren voor de video van Sukkel voor de Liefde. De regisseur, Paul Geusebroek, zei tegen me: "Alles wat je niet moet doen, is acteren." Het is niet een trucje, het gaat om je kwetsbaar opstellen, je gêne opzij zetten en je inleven in de scène of het personage.'

'Kort daarna volgde Van God Los. Zat ik daar tussen allemaal mensen van de toneelschool en moest ik ineens ook tekst leren. Doodeng vond ik het, ik had het gevoel dat de anderen het supergoed konden, en ik die ene flapdrol in hun midden was. Tegelijk vond ik het heel leuk om te doen, en merkte ik dat ik hier ook mijn creativiteit in kwijt kon. Op een andere manier dan in muziek, maar het geeft wel dezelfde voldoening.'

_{Tekst gaat verder onder de video.}

Volgend jaar maak je je debuut in een speelfilm, meteen met een hoofdrol.

'Klopt. Ik speel in Catacombe Jermaine Slagter, een profvoetballer die verwikkeld raakt in matchfixing. Al gaat het voor mij niet eens daarom, het is veel meer een verhaal van een man die vecht tegen zijn trots en zijn ego.'

'We zijn nu bezig met de laatste draaidagen. In mijn hoofd ben ik heel lang bezig geweest met de voorbereiding: hoe ga ik dat doen, zo'n hoofdrol? De mentale druk is zwaar, alle ogen zijn op mij gericht. En er is die onzekerheid: ik wil het goed doen, de rol geloofwaardig vertalen.'

Hoe heb je je voorbereid?

'Onder meer door me helemaal in mijn personage te verdiepen. Monic Hendrickx heeft me daar enorm bij geholpen. We hebben veel samen gepraat, een keer heeft ze me zelfs anderhalf uur geïnterviewd als mijn personage. Heeft hij een broer of een zus? Wat voor werk doet zijn moeder? Ik weet nu alles.'

'Daarnaast heb ik wel een jaar voetbaltraining gehad. Ik had nooit echt gevoetbald. Ja, wel eens op het schoolplein, maar ik was nou niet het jongetje dat als eerste werd gekozen. Ineens ging ik alle wedstrijden ook kijken. Of het nu lijkt alsof ik echt goed kan voetballen? Dat blijft een heikel punt, denk ik.'

En de muziek?

'Ik ben nu mijn eerste soloplaat aan het afronden. Die zou binnen een maand kunnen verschijnen, maar het kan ook zomaar nog een jaar duren. Het wordt een heel persoonlijk album. De afgelopen jaren waren voor mij bewogen tijden. The Opposites hielden op, ik heb in korte tijd twee kinderen gekregen, en de nodige mentale tegenslagen te verduren gehad. Ik vroeg te veel van mezelf, raakte overwerkt en later zelfs depressief. Dat komt allemaal terug op dit album. De nummers gaan niet meer over dansen in de disco, ze vertellen echt mijn verhaal en raken hopelijk een snaar.'

Terug naar je Opposites-tijd. Kun je jullie eerste single nog herinneren?

'Dat was Fok Jou. Laatst zag ik de video terug, echt verschrikkelijk. Ik schaam me er nu voor, maar moet er ook om lachen. Ik was 19, echt nog een broekie.'

Eerste grote optreden?

'Dat was Lowlands 2007, in de Bravo. Vijf minuten voor aanvang was de tent nog helemaal leeg. Wij ons moed indrinken. En, echt waar, precies bij aanvang was de tent tot aan de nok gevuld. Ik had lood in mijn schoenen van de zenuwen, vergat te bewegen toen we met het optreden begonnen.'

'We deden in die tijd ook veel shows in discotheken. Was het publiek dronken, waren wij vaak dronken. Dan was er niet echt binding tussen ons en hen, het was weinig persoonlijk. Dat optreden op Lowlands was zo'n andere ervaring, met die positieve energie van al die mensen.'

Eerste grote uitgave als artiest?

'Een huis, op m'n 23e. Heel verstandig, inderdaad.'

Eerste TMF-klus?

'Onofficieel was dat het presenteren van de TMF Awards, officieel was dat Wakker Worden op Vakantie. Doordeweeks was ik dan in Spaanse badplaatsen. 's Avonds optreden als The Opposites, en overdag filmen voor TMF. En dan in het weekend naar Nederland voor nog meer optredens. Het was echt een leuke tijd, maar ik zou het nooit meer van m'n leven doen. We sliepen drie uur per nacht, werkten volle dagen en er werd flink getankt. Dat heeft me echt jaren van mijn leven gekost.'

Spreek je Twan nog wel eens?

'Sporadisch.'

Ben je nu een nieuwe Willem?

'In de loop der jaren heb ik wel meer inzicht in mezelf gekregen, ja. Hopelijk ben ik nu eerlijker, en een beter mens voor mijn naasten. In mijn rollen en de muziek krijg je nu denk ik minder Willem de act of artiest, en meer Willem als mens.'