U

Politie

Na het lezen van het artikel 'Politie en OM zetten rechter op een dwaalspoor' (O&D, 29 juni) voel ik mij geroepen te reageren. Mijn achtergrond: ik werk ruim 36 jaar bij de politie in straatdienst en nog steeds in de volcontinu-dienst.

Ik zeg altijd tegen mijn collega's: er zijn genoeg mensen bij de politie, maar ze 'zitten binnen'. Van de grofweg vijftigduizend politiemensen werken er tienduizend 'op straat'. Moet dit niet andersom zijn?

Na de eerste reorganisatie waarbij 26 koninkrijkjes ontstonden met de gevolgen die inmiddels bekend zijn, gaan we nu naar de nationale politie. De betrokken korpschefs blijven gewoon aan het werk, ondanks het feit dat zij het zover hebben laten komen.

Terwijl ik toch echt een tijdje terug in de Volkskrant de resultaten van een onderzoek van Jan Terpstra, hoogleraar criminologie in Nijmegen, heb gelezen waaruit bleek dat een kleine politieregio efficiënter is dan een grote. Duidelijk is dat de politiek niet luistert.

Ik heb dan ook grote zorgen voor de gevolgen van de komende reorganisatie voor de samenleving. Die zal namelijk de dupe worden van dit beleid. Het is nu al zo dat er 's nachts onverantwoord weinig politieauto's rijden in veel te grote surveillancegebieden.

Het laat zich raden wat dit betekent voor het boevengilde: pakkans nihil en dat weten ze. Nationale politie gaat dat niet verbeteren. Dit moest mij even van het hart.

A.C. van Breugel, Zuilichem

Dure kroon

Afgelopen februari heb ik een kroon laten zetten bij mijn vaste tandarts in Amsterdam. Voor de zekerheid informeer ik ook naar de prijs bij mijn oude tandarts in Leiden. De Leidse kroon zou 200 euro minder gaan kosten. Toch laat ik de Amsterdamse tandarts de kroon zetten, vanwege het gemak, de vertrouwensband, en vooral omdat zij het complete recente dossier bezit. Maar waar kan ik die 200 euro terugvragen nu Schippers bakzeil moet halen? Ik voel me bekocht.

B.J. Steenman, Amsterdam

Tandartsen

Peter Giesen heeft natuurlijk volkomen gelijk dat het juist de minister is geweest die het plan van de vrije prijzen bij de tandartsen heeft doorgedrukt (O&D, 26 juni). Niemand zat er echt op te wachten, wij tandartsen ook niet. Het heeft een hoop rompslomp met zich meegebracht (nog steeds overigens) en de zo noodzakelijk geachte transparantie is er bepaald niet op vooruit gegaan. Het goed informeren van patiënten is door de ondoorzichtige vergoedingenstructuur van de verschillende verzekeringsmaatschappijen een lastige klus geworden.

Maar Giesen vergeet een paar aspecten:

In landen waar vrije prijsvorming is ingevoerd, bleek een aanvankelijke stijging van kosten gevolgd te worden door een daling;

Nu worden bij onze tarieven appels met peren vergeleken. Daar waar vorig jaar nog bijvoorbeeld een vulling kon worden aangevuld met de kosten voor een verdoving, een rubber lapje en een etsbare onderlaag, is dat nu met een middeling in de prijs van een vulling opgenomen.

Verzekeringsmaatschappijen moeten al ruimschoots voor de jaarwisseling hun beleid voor het komende jaar duidelijk hebben. Dat was voor hen feitelijk een onmogelijke klus, waardoor zij de prijzen min of meer al hebben vastgesteld in september/oktober van het vorige jaar. Tandartsen hebben massaal pas eind december hun prijzen vastgesteld, met behulp van gevalideerde rekenmodules.

Als dan blijkt dat verzekeringsmaatschappijen in sommige gevallen hun vergoedingen naar beneden hebben bijgesteld, krijgen de tandartsen de schuld omdat zij er voor zouden zorgen dat patiënten minder vergoed krijgen. Niet helemaal eerlijk, maar wel een gevolg van het spelletje dat Schippers met iedereen wil spelen.

Iedereen praat elkaar nu na en ik verkeer als tandarts in opperste vertwijfeling. De 9,6 procent is bepaald niet de stijging die in onze praktijk meetbaar is;

Wat gebeurt er als de stekker eruit wordt getrokken? Ligt er dan een plan klaar? Wordt de consument daar beter van?

Maak het experiment af, gun iedereen de rust die nodig is om goed te evalueren. Als het echt niet goed blijkt te gaan, kunnen alle partijen nadenken over een goed vervolg. Anders zitten we begin 2013 weer allemaal met de gebakken peren.

Wim van Ouwerkerk, Lelystad,tandarts

Doorprikken

We leven in een tijd waarin gebakken lucht en andere onzin via slinkse voorlichters eenieder door de strot worden geduwd. Gelukkig zijn daar in het wetenschapskatern van de Volkskrant nog Tonie Mudde en Hans van Maanen die wekelijks genadeloos luchtkastelen laten leeglopen en afrekenen met hoogdravende pretenties.

Muddes bikkelharde aanval afgelopen zaterdag op de studiebijsluiter (met tevredenheidsstatistieken, kans op een baan, et cetera) die elke universiteit aan aankomende studenten zou moeten overhandigen, is me uit het hart gegrepen.

Complexe beslissingen laten zich nu eenmaal slecht kwantificeren, stelt Mudde terecht en het wordt dan ook tijd dat er een einde komt aan het lijstjesfetisjisme dat de universiteiten in de greep houdt.

Even goed is Hans van Maanen die een reeks van onderzoeken onderuit heeft geschoffeld en nu Jan Latten van het CBS nog eens uitlegt dat echtscheidingskansen een betere maat zijn dan absolute aantallen om aan te tonen dat ouderen zeker niet vaker scheiden zoals het CBS betoogt.

Hulde aan deze mannen en ik verheug me alweer op hun volgende aanval.

Ton van Rietbergen, Utrecht

Onverantwoord

Onder de kop 'Staat ziet financieel risico met 215 miljard toenemen' gaf de Volkskrant vorige week inzicht in het risico dat de Nederlandse staat loopt door het afgeven van garanties aan banken en andere Europese landen. De in de krant getoonde overzichten zijn opgesteld door de Algemene Rekenkamer. Volgens de Volkskrant geeft de regering het parlement geen inzicht in de genoemde risico's. Dit laatste zou natuurlijk wel moeten. Zeker nu er dezer dagen in Brussel zulke vergaande maatregelen worden genomen.

In mijn correspondentie met de minister-president heb ik hem maanden geleden al voorgesteld met enige regelmaat een overzicht te geven in advertenties in enkele dagbladen ter informatie van het Nederlandse volk.

Premier Rutte onderschrijft in zijn antwoord dat voorlichting het draagvlak bij de bevolking zal versterken maar advertenties 'acht ik gezien de kosten hiervan nu het kabinet voor ingrijpende bezuinigingsmaatregelen staat echter niet opportuun'. De ware reden is waarschijnlijk dat de afgegeven garanties onverantwoord hoog zijn en dat hij daaraan geen ruchtbaarheid wil geven.

Edward Woldendorp, Almelo (tot nu toe VVD-stemmer)

Werkloos

'De ontslagdiscussie gaat niet diep genoeg' schrijft De Argumentenfabriek in de Volkskrant van 23 juni. Maar deze column getuigt niet van veel realiteitszin door (alle) werknemers te beschouwen als volkomen gelijkwaardige (onderhandelings-) partners van werkgevers. Zij hebben geen enkele zeggenschap of zij door een werkgever worden aangenomen. In de plannen van Kamp hebben zij zelfs niets meer te zeggen over hun ontslag.

Volgens Kalshoven is een arbeidsovereenkomst een 'volledige ruil' van arbeid tegen geld. Volledige ruil veronderstelt mijns inziens fundamentele gelijkwaardigheid. Maar een werknemer is nog steeds een ondergeschikte. Een werkgever mag een werknemer ontslaan en heeft daar in het algemeen voordeel bij. Voor de werknemer is het bijna altijd een nadeel. Hij krijgt bijvoorbeeld onmiddellijk minder inkomen. En er zijn structureel te weinig banen om direct werk te vinden. Er zijn zeker vraagtekens te zetten bij de gegroeide praktijk van ontslagvergoedingen. Bijvoorbeeld als de werknemer zich niet flexibel heeft opgesteld, als hij niets heeft gedaan om zich bij te scholen, of als de werknemer na toekenning van de vergoeding meteen een andere, gelijkwaardige baan aanvaardt.

Maar in veel gevallen worden werknemers geheel buiten hun schuld ontslagen en worden zij langdurig onvrijwillig werkloos. Het is dan ook niet vreemd dat een werkgever die lang aan een dergelijke werknemer heeft verdiend een (extra) bijdrage levert om de grote financiële gevolgen van ontslag een beetje te verzachten. De uitwassen mogen er gerust af.

Werknemers zijn geen onvolwassen partij zoals Kalshoven suggereert. Zij opereren niet op voet van gelijkheid. Op de gedachte van Kalshoven voortbordurend kun je het minimumloon en alle cao's ook afschaffen.

Marius de Jong, Tilburg

Contactmoment

Minister Schippers heeft aangekondigd dat zij 26 miljoen extra wil uittrekken voor preventie van obesitas bij kinderen. 15 miljoen van die 26 miljoen zal geïnvesteerd worden in 'een extra individueel contactmoment' voor pubers. Maar we kennen in Nederland sinds generaties de schoolarts.

Bij de schoolarts komen kinderen tot ongeveer hun 14de jaar en zo nodig, op advies van de schoolarts dan wel leerkrachten, tot hun 19de jaar. Daarnaast zit nagenoeg honderd procent van de kinderen in een schoolklas, onder toeziend oog van deskundigen in het onderwijs en een paar uur per week van de gymleerkracht. Veel scholen in Nederland beschikken over een vertrouwensarts, een zorgconsulent en/of een zorgadviesteam. Op het voortgezet onderwijs heeft ieder kind een mentor, een afdelingsleider en in de bovenbouw een decaan. Als eerstverantwoordelijke voor een kind is de ouder doorgaans in de buurt van een kind te vinden. Kortom: veel mensen, deels professionals, houden zich in Nederland met een kind bezig en desondanks heeft 16 procent last van ernstig overgewicht.

Voordat nu wederom de zak geld tevoorschijn wordt gehaald om een probleem op te lossen, lijkt het voor de hand te liggen eerst eens te analyseren hoe het komt dat, ondanks alle zorg die rondom Nederlandse schoolkinderen is verzameld, obesitas nog voorkomt. Sterker nog: groeit. Zou dat ene extra contactmoment werkelijk het verschil maken, of hebben we te maken met een weliswaar groot en omvangrijk maar niet doelmatig zorgsysteem?

Ageeth van den Heuvel, Daniëlla Gidaly, Den Haag

Maarten van Rossem

Het ideale Kamerlid is een begaafd spreker, heeft een goed beeld van wat er in de samenleving leeft, maar vergroot problemen niet uit en kan gebeurtenissen in een historische context plaatsen.

Het ideale kamerlid moet niet alleen mooi weer spelen maar ook een niet graag gehoorde boodschap durven te verkondigen. PvdA-lijstduwer Maarten van Rossem is dat ideale Kamerlid. Wars van kletskoek en symboolpolitiek.

Waarom heeft de PvdA hem helemaal onder aan de lijst gezet? Van Rossem is misschien wel het enige kandidaat-Kamerlid dat in staat is de waan van de dag in de Haagse kaasstolp voldoende te relativeren zodat er op het Binnenhof weer ruimte ontstaat om het over echte problemen te hebben. En dat is precies waar veel Nederlanders naar snakken.

Ik wil Van Rossem met klem verzoeken bij voldoende voorkeurstemmen de Kamer in te gaan. Het is tijd voor een nieuwe fase in de vaderlandse politiek. Een daadkrachtige politiek die begint met een serieuzer debat. Van Rossem is als geen ander in staat die argumenten te leveren en kletskoek te ontmaskeren.

Alle partijen worden zo gedwongen hun standpunten beter te onderbouwen. En dat kan alleen maar leiden tot minder populistische retoriek en een betere politiek. Maarten, doe het!

Wiljan Linders, Amsterdam

Sluis in IJmuiden

Hoe zit het nou echt met die nieuwe sluis in IJmuiden? In reactie op O&D van 26 juni ('Megalomaan') en O&D van 25 juni ('Wat wordt de volgende lobby?'): het overslaan van de lading van grote zeeschepen in binnenvaartschepen gebeurt al sinds jaar en dag, voor een deel, buiten de sluizen van IJmuiden.

Dit gebeurt natuurlijk niet op open zee, maar in de havenmond. Daar is genoeg ruimte en beschutting om een bulkcarrier langs twee palen af te meren en met behulp van drijvende kranen de lading in kleinere schepen over te laden.

Daar heb je echt geen bulkterminal in Rotterdam voor nodig. Ga maar kijken in Wijk aan Zee. Ten noorden van het Forteiland ligt vaak een flinke bulker te lossen. Met een paar meter diepgang minder vervolgt de bulkcarrier later zijn reis door de sluis naar Amsterdam.

Met de nieuwe grote sluis, die breder en dieper wordt, gaat de sluispassage sneller. Want ik verzeker u dat een schip met slechts één meter water onder de kiel dat qua breedte slechts een metertje in de sluis over heeft, zeer langzaam de sluis in gaat.

Nog een voordeel van een nieuwe diepe sluis is dat je ook met laag water de sluis in kan varen, om vervolgens het schip omhoog naar kanaalpeil te schutten.

Het is tweemaal per dag laag water, momenteel dus momenten waarop geen passage zonder oponthoud kan plaatsvinden. Het schip hoeft dan niet meer een halve dag te wachten. Een sluis die een paar meter dieper is levert dus een enorme tijdwinst op. Dat scheelt een aantal schuttingen per dag.

Een betere investering kan ik even niet bedenken.

Egbert Nagtglas Boot, Alkmaar (oud-loods)

undefined