Uit eten

Waarom?

Valuas is een oud familiebedrijf aan de oever van de Maas. Een paar jaar geleden namen de broers Eric (35) en Marcel (33) Swaghoven de zaak over van hun vader en begonnen de boel te moderniseren. Valuas kwam van niks op 31 in de tophonderd van restaurantgids Lekker. Eric is kok, Marcel is sommelier/gastheer.

Hoe zitten we erbij?

De zaal voor bruiloften en partijen is omgebouwd tot een hippe brasserie. Wij eten in het restaurant. Ook dat heeft een opknapbeurt gekregen, maar oogt nog tamelijk ouderwets. Rood tapijt, houten lambriseringen, bruine radiatoren en gedrapeerde gordijnen.

Wat eten we?

Voor de trouwe gasten zijn bisque de homard en Boeuf Stroganoff (aan tafel bereid!) gehandhaafd. De rest van de kaart is aanzienlijk eigentijdser. Zie het menu dat wij samenstellen: tartaar van gemarineerde steur met peterseliejelly, gefrituurd ei en kaviaar; cordon bleu van konijn en langoustine met champignonspaghetti en saus van groene paprika; gepocheerde kip met kreeft, kokossaus en saffraancouscous; crème brûlée van Mont Briac (een zachte blauwschimmelkaas van koemelk) en geitenkaas.

Smaakt het?

Het eerste gerecht verrast meteen. Het is een strak opgemaakt bordje met onderop een rondje zilte vistartaar, daarop een schijfje peterseliegelei, en daar weer bovenop een ei met een goudbruin korstje, bekroond met een lepeltje antracietkleurige kaviaar. Geen saus, maar die krijgen we vanzelf als we het ei aansnijden en gele eidooier als lauwe lava over de vis stroomt.

Gang twee brengt ons in de war. Een langoustine, met staart, is omwikkeld met konijnenvlees. Bovenop zijn dakpansgewijs schijfjes paddestoel gelegd die op schubben lijken, waardoor het geheel eruitziet als een dikke langoustine. Het rolletje is kort gebraden. De langoustine is nog rauw, waardoor het gerecht sappig blijft. De groene paprikasaus brengt scherpte op het bord. Reikhalzend zien we uit naar het hoofdgerecht, dat niet teleurstelt. Naast een heldergeel rondje saffraancouscous liggen bleekroze schijfjes zachte kip, met lichte wolkjes kokosschuim, waar ook weer een ietsiepietsie saffraan in zit. Een stukje knalrode kreeft op donkerpaarse, zoete marmelade van ui maakt het trio compleet.

Het is een lust voor het oog, waarmee tegelijk ook ons voornaamste kritiekpunt is gegeven. Het lijkt alsof het schildersoog het hier gewonnen heeft van de kokshand. De kreeft en de kip zijn allebei lekker, maar het zijn twee totaal verschillende gerechten die weinig doen in de combinatie.

De crème brûlée is een dunne laag vloeibare warme kaas in een diep bord met een krokant suikerlaagje. Altijd lekker.

Hoe is de bediening?

Onberispelijk geklede jonge obers doen hun werk onopvallend en vakkundig. Broer Marcel experimenteert lustig met wijnen.

Wat kost het?

Vier gangen naar keuze voor 55 euro.

Komen we terug?

Ja, zolang onze bankrekening het toelaat. In Valuas wordt opwindend en goed gekookt. De broers Swaghoven zijn de inrichting van hun eetzaal ver vooruit.