Trump schuwt confrontatie met Peking niet

Of het nu gaat om mensenrechten, de Zuid-Chinese Zee of de kwestie-Taiwan, de Chinese regering geeft bij buitenlandse kritiek altijd blijk ervan over een flinterdunne huid te beschikken. Vooral wanneer de eigen territoriale integriteit in het geding is, zoals bij Tibet en Taiwan, kiest Peking voor de hoogste registers van verontwaardiging. En naarmate China machtiger wordt, houdt de buitenwereld meer rekening met die lange tenen.

Dat aankomend president Trump zich daar weinig van aan wenst te trekken, zou je dan ook verfrissend kunnen noemen. De vraag is of het ook wijs is. Door een telefoongesprek met de Taiwanese president Tsai Ing-wen te voeren, brak hij met 37 jaar Amerikaans buitenlands beleid. Sinds de Verenigde Staten de diplomatieke banden met Taiwan in 1979 hadden verbroken, had geen president meer direct met zijn Taiwanese collega gesproken. Trump vond dat het wel kon. Waarom niet, redeneerde hij, wanneer 'de VS Taiwan wel voor miljarden aan militaire uitrusting kunnen verkopen'.

Was dit een misser van een 'diplomatieke beginneling', zoals de Chinese staatsmedia met genoegen stelden? Dat is al te eenvoudig. Het team-Trump overlegde langdurig met Taiwan over het telefoontje. Het was dus een welbewuste actie, die bovenal als een eerste indicatie van Trumps China-beleid moet worden opgevat.

Het signaal aan Peking: Washington is in de komende jaren niet van plan de confrontatie uit de weg te gaan. Een tweede indicatie in die richting kwam twee dagen later in een tweet, waarin Trump China kritiseerde over het devalueren van de Chinese munt en het bouwen van 'enorme militaire complexen' in de Zuid-Chinese Zee.

Voeg daarbij de signalen dat Trump zich op buitenlands gebied omringt met haviken die het indammen van de Chinese macht tot hun hoofdtaak rekenen en een gevaarlijke constellatie begint zich af te tekenen. Het 'America First' van Trump kan dan wel eens hard in botsing komen met het onder Xi aangewakkerde Chinese nationalisme. Voor een wereld waarin stabiliteit toch al een schaarser goed wordt, is een Amerikaans-Chinese confrontatie over mondiaal leiderschap geen prettig vooruitzicht.