Trovesi

Trovesi is met zijn bravoure-klarinet duidelijk de kop van het beest, dat zijn lichaam meesleept in roekeloze achtervolgingen en enthousiaste renpartijen. Het lichaam Coscia rent mee, geeft soms een extra zetje, maar is ook degene die net op tijd halt houdt aan de rand van het ravijn.

Het duo speelt louter eigen composities, die alle zwaar gedrenkt zijn in volkstradities van de accordeon en de klarinet. De subtiliteit waarmee die worden uitgewerkt tot een eigen geluid is ongeëvenaard, net als het dynamische samenspel van de twee Italianen. Daarbij komt deze opname ook nog eens dicht in de buurt van de levendigheid en de spanning van een live-concert.

Moon, Egea.

Ook buitenlandse musici mogen wel eens een plaat opnemen voor Egea, zoals de Britse pianist John Taylor en de Canadese trompettist en bügelspeler Kenny Wheeler. In een paar nummers worden zij aangevuld door de Italiaanse klarinettist Gabriele Mirabassi. Wheeler en Taylor zijn koningen van de introverte lyriek. Nooit spelen zij noten louter om het effect. Ze zijn als gentlemen, van wie een goed geplaatste, gemeende opmerking extra indruk maakt. Beide musici zijn al redelijk op plaat gedocumenteerd, maar hen kun je niet vaak genoeg horen. Daar komt bij dat ze hier wel heel erg goed in vorm zijn.

Net als Trovesi en Cosca kennen de twee elkaar al jaren, en hebben ze een haast telepathische manier van communiceren ontwikkeld. Als luisteraar kun je alleen maar versteld staan, genieten en af en toe melancholisch wegdromen.