Tips voor het North Sea Jazz-festival

Kandace Springs

(vrijdag 8/7 21.00 uur, Volga)

Voorbestemd tot grote dingen lijkt zangeres en pianiste Kandace Springs, de nieuwste troef van het vermaarde Blue Notelabel. Dezer dagen verschijnt haar debuutalbum Soul Eyes, waarop een keur aan grootheden (van drummer Vinnie Colaiuta tot trompettist Terence Blanchard) haar bijstaat. Springs heeft een warme, wat donkere stem, die in de rustige liedjes alle ruimte krijgt. Live maakte de zangeres een paar maanden geleden grote indruk in de Londense Royal Albert Hall, als voorprogramma van Gregory Porter. Het mooiste liedje dat ze toen achter de piano zong, was The First Time Ever I Saw Your Face. Dit door Roberta Flack beroemd gemaakte nummer staat niet op Springs' album, maar ze gaat het op North Sea Jazz vast zingen.

_{Gijsbert Kamer}

Jonathan Scales Fourchestra

(vrijdag 8/7, 22.00 uur, Mississippi)

Meteen door naar wat vorig jaar een van de ontdekkingen was op het Jazz International Rotterdam festival. Steelpanspeler Jonathan Scales maakte in Lantaren/Venster grote indruk met razendsnelle aanrakingen in de pannen. Wie er langs liep, bleef als aan de grond genageld staan. Want zo vaak hoor je die steelpan niet in de jazz en het was ook nog eens een genot om naar de energieke Scales te kijken.

Stilstaan is na de eerste schok geen optie meer. Eenmaal gewend aan dat typerende schelle, hoge percussiegeluid kan niemand blijven stilstaan. Deze band brengt iets heel anders en zal vrijdagavond ongetwijfeld de aandacht van honderden argeloze passanten weten vast te houden.

_{Gijsbert Kamer}

James Blake

(vrijdag 8/7, 23.00 uur, Maas)

Met zijn titelloze debuutplaat uit 2011 riep James Blake eigenhandig een nieuwe muzikale stroming in het leven: die van de elektronische soul. Blake bracht donkere dubstep en experimentele dance samen met pijnlijk mooi gezongen falsetsoulliedjes. In zijn kielzog komen nog altijd nieuwe souldancenamen op, maar op zijn laatste plaat, The Colour in Anything, laat Blake horen dat hij de koning is in zijn discipline. Wát een album, beslist een van de mooiste elektronische platen van dit jaar. Blake maakt minimalistische en mistroostige r&b-liedjes, begeleid door soms niet meer dan een enkele snaardrum of echoënde handklap. Verstilde muziek, ondraaglijk spannend in nummers als Love Me in Whatever Way en het door vervormde stemmen gedragen Points. Benieuwd of Blake de volle Maas op vrijdag stil krijgt met deze droommuziek. Het zal toch wel?

_{Robert van Gijssel}

Steven Wilson

(zaterdag 9/7, 17.15 uur, Maas)

North Sea Jazz verlegt al jaren de muzikale grenzen richting pop, soul en hiphop. Dit jaar steekt het festival de hand uit naar de progrock, en dat is gewaagd, maar ook terecht. Want de Brit Steven Wilson breekt ook al zo mooi door de genrehokjes. Zeker, Wilson is een kind van de progrockgrootheden uit de jaren zeventig, van Genesis, Yes en Emerson, Lake & Palmer. Maar op zijn laatste platen, The Raven that Refused to Sing en Hand. Cannot. Erase, klinkt Wilson ook erg als zichzelf, bij atmosferische gitaarliedjes en hoogbegaafde en ritmisch gecompliceerde jazzrock. Live is Wilson een sensatie, vooral dankzij zijn band, met de ongeëvenaarde Nicholas Beggs (ex-Kajagoogoo), en toetsenist Adam Holzman, die nog speelde op Tutu van Miles Davis. De Wilsonband speelt technisch maar met gevoel en zo hebben we het natuurlijk graag.

_{Robert van Gijssel}

undefined

Donny McCaslin Group

(zaterdag 9/7, 23.15 uur, Yenisei)

Tenorsaxofonist Donny McCaslin maakte al een klein dozijn albums, maar kreeg pas begin dit jaar grote bekendheid: toen prijkte zijn naam op Blackstar, het album dat David Bowie vlak voor zijn dood uitbracht. McCaslin was dankzij orkestleider Maria Schneider in contact met Bowie gekomen en mocht meenemen wie hij wilde. Een groot deel van de muzikanten die Blackstar zo bijzonder maakten, is op NSJ te bewonderen. Van die plaat zullen ze niets spelen, maar de Donny McCaslin Group heeft wel een knappe versie van Bowies Warszawa in huis. Wie weet. McCaslins eigen werk is bijzonder genoeg. Eerst was zijn spel weinig onderscheidend, maar op het vorig jaar verschenen Fast Future heeft zijn band een eigen sound gevonden.

_{Gijsbert Kamer}

Scofield Mehldau Guiliana

(zondag 10/7, 22.30 uur, Hudson)

Liefhebbers van Brad Mehldaus net verschenen prachtige trioplaat Blues and Ballads hadden de pianist wellicht graag akoestisch aan het werk gehoord. Naar NSJ komt hij met de drummer met wie hij in 2014 het succesvolle, elektrische Mehliana vormde, en met gitarist John Scofield. Guiliana maakt inmiddels naam als soloartiest en is net als Donny McCaslin te horen op David Bowies Blackstar. John Scofield is bijna elk jaar op North Sea Jazz te bewonderen en zijn ruimdenkende spelopvattingen stellen eigenlijk nooit teleur. Net als die van Mehldau zelf eigenlijk, met wie Scofield eerder samenspeelde. Dit zijn drie muzikanten die op een festival als North Sea Jazz boven zichzelf uitstijgen met naar verluidt nieuwe stukken. Zeker zo aan het slot van drie dagen jazz en aanverwante muziek, waarvan het trio vast het een en ander heeft opgesnoven. Niet te vroeg afhaken dus.

_{Gijsbert Kamer}